Letters Home

Ons het kort voor my 50ste verjaarsdag na ‘n nuwe land verhuis. Twee van my seuns moes in Suid-Afrika agterbly om hul studies voort te sit. My jongste seun en man moes aanpas by ‘n nuwe skool- en werksomgewing in ‘n vreemde land. Ek moes ook aanpas by baie veranderinge, insluitend ‘n amper leë nes. Ten minste kon ek hieroor praat.

Ek het dit egter baie moeiliker gevind om te praat oor wat binne my eie liggaam aan die gebeur was. Ek was besig om menopouse te betree, en dit het gevoel asof ek in iemand anders se vel leef.

Daarom het ek besluit om openlik te praat oor ‘n onderwerp en ‘n lewensfase waarvoor ek glo te veel vroue onvoorbereid is. Hierdie onderwerp is menopouse, hoe ons dit ervaar en die dikwels oor die hoof gesiene risiko van afhanklikheid wat daarmee gepaard kan gaan.

Die Middeljare val saam met ander uitdagtings

Hierdie lewensfase val dikwels saam met ander stresveroorsakende oorgange. Kinders wat die huis verlaat, kan gevoelens van verlies en leegheid veroorsaak. Terselfdertyd kan ons bejaarde ouers siek word of toenemend afhanklik van ons word. Dit voeg ‘n verdere laag emosionele verantwoordelikheid by. Boonop nader ons lewensmaats aftrede en verskeie onsekerhede verhoog angs. Daar is vrae soos: “Is ons finansies voldoende? Waar gaan ons aftree en wat gaan ons doen met ons tyd?”

Menopouse bring ‘n wye reeks fisiese en emosionele simptome. Ek het warm gloede, nagsweet, slaapversteurings en buierigheid verwag. Ek was egter onvoorbereid op die depressie, angs en oorweldigende gevoel van doelloosheid wat gevolg het. Die fisiese veranderinge het my ook onkant gevang. Hierdie vetrol om my maag, veldroogheid en liggaamspyne het my laat voel asof ek nie in my eie liggaam tuishoort nie.

Ons praat dikwels openlik oor adolessensie en die uitwerking van hormone op tieners. Tog erken ons selde die groot hormonale impak wat vroue tydens menopause ervaar en die emosionele tol wat dit kan eis.

Die risko van negatiewe hanteringsmeganismes

Gedurende hierdie lewensfase staar baie vroue ’n ander ernstige risiko in die gesig. Daar is ’n groeiende afhanklikheid van middels en gedrag wat slegs tydelike verligting bring. Dit sluit dinge in soos alkohol, pynstillers en slaappille, asook gewoontes soos oormatige gebruik van sosiale media of kompulsiewe inkopies.

Alkohol is só genormaliseer en ingeburger in ons sosiale kultuur dat dit maklik is om ’n gebruikspatroon te ontwikkel sonder om die gepaardgaande gevare raak te sien. Sosiale druk speel ook ’n groot rol en moedig dikwels drink en die gebruik van ander stowwe aan. Aangesien daar soveel “ontvlugtingsopsies” beskikbaar is, soek baie vroue troos daarin. Hierdie afhanklikheid kan vroue op verskillende maniere bewustelik of onbewustelik benadeel.

By ouer vroue word die skadelike gevolge van hierdie middels dikwels misken of verkeerdelik gediagnoseer as ander toestande, soos depressie of selfs demensie. Skaamte of ontkenning kan veroorsaak dat vroue huiwer om hulp te soek, wat die probleem verder vererger.

Dit is belangrik om te besef dat vroue alkohol anders as mans metaboliseer. Dit maak ons meer vatbaar maak vir langtermyn skade, soos lewerskade en kognitiewe agteruitgang. Navorsing toon ook dat alkoholgebruik tydens menopouse simptome kan vererger en die risiko vir ernstige gesondheidsprobleme, soos hartsiektes en osteoporose, kan verhoog.

Hoe die brein plesier in hunkering verander

Ek het dit fassinerend gevind om te leer dat die brein alle vorme van plesier op dieselfde manier verwerk. Dit kan ‘n drankie, ‘n finansiële beloning, ‘n seksuele ervaring of ‘n heerlike maaltyd wees. In elke geval stel die brein ‘n neurotransmitter genaamd dopamien vry in ‘n area wat bekend staan ​​as die brein se plesiersentrum.

Die waarskynlikheid dat ‘n middel of aktiwiteit tot ‘n problematiese verhouding sal lei, hang van drie faktore af. Dit is hoe vinnig dit dopamienvrystelling veroorsaak, hoe intens daardie vrystelling is, en hoe konsekwent dit plaasvind. Selfs die wyse hoe ʼn persoon ‘n middel inneem, wat lei tot hoe vinnig dit die bloedstroom binnedring, kan die potensiaal vir verslawing beïnvloed.

Die Rol van Dopamien

Dopamien doen meer as om net gevoelens van plesier te skep. Dit speel ook ‘n belangrike rol in leer en geheue. Hierdie funksies kan iets wat jy geniet, omskep in iets waarna jy hunker, wat jou aanspoor om dit te soek.

Met verloop van tyd pas die brein aan by herhaalde dopamien-stygings. Hierdie aanpassing lei tot toleransie, wat beteken dat dieselfde middel of aktiwiteit nie meer dieselfde vlak van plesier lewer nie. Mense vind dikwels dat wat hulle eens ‘n bevredigende “high” gegee het, nou dof voel, tensy hulle die hoeveelheid of frekwensie verhoog.

Selfs nadat iemand hul verhouding met ‘n middel of gedrag beëindig het, kan die hunkering na die plesier wat dit eens verskaf het, soms jare lank voortduur.

Ons moet mekaar ondersteun

Dit is belangrik dat ons as vrouens mekaar ondersteun deur hierdie lewensfase. Om bloot met iemand te praat wat werklik luister, kan ‘n wêreldse verskil maak. ‘n Paar vriendelike woorde of bemoedigende boodskappe kan baie beteken. Dit het veral ʼn groot impak wanneer iemand neerslagtig voel, belangstelling verloor in aktiwiteite wat hulle voorheen geniet het, of sukkel met selfbeeld.

Ons moet na ander vroue uitreik en hulle nooi om aan verskillende aktiwiteite deel te neem of met ander mense kontak te hê. Dit skep geleenthede vir hulle om weer goed oor hulle self te voel.

Ek sal altyd dankbaar wees teenoor die vroue wat na my uitgereik het toe ek dit die nodigste gehad het. Deur hul ondersteuning het ek wonderlike nuwe vriendskappe gebou wat my lewe verryk.

Groete

Emsia

Die Oranjerivier, die langste rivier in Suid-Afrika, weef soos ‘n goue draad deur ons familie se geskiedenis. My ouers het langs sy oewers grootgeword, en dit is waar hulle ook ontmoet het. My pa, Christo, het sy kinderjare in Upington deurgebring, terwyl my ma, Lenie, in Kanoneiland grootgeword het. Baie van ons familielede boer vandag nog langs die rivier. Tydens ‘n onlangse besoek het die asemrowende sonsondergange my herinner hoe gepas die naam “Oranjerivier” werklik is.

My oupa was een van die vroeë setlaars van Kanoneiland

My oupa, Barend Engelbrecht, was een van die vroeë setlaars van Kanoneiland, die grootste eiland in die Oranjerivier. Danksy sy vrugbare grond en oorvloedige water het Kanoneiland ‘n florerende besproeiingsgebied geword. Hy het hom daar gevestig gedurende die Depressiejare. Hulle het die eerste brug in 1940 gebou. Voor dit het die eiland se vroegste inwoners eers per vlot, toe per boot en uiteindelik per pont hul tuiste bereik.

Die Oranjerivier is nie veilig om in te swem nie

Ons geniet dit om die Oranjerivier as ‘n familie te besoek.

Op een van ons uitstappies was die watervlak laag, en my oudste seun, Jacques, en ek het ten spyte van my ma se waarskuwings, besluit om na die oorkantste oewer van die rivier te swem. Ons het ‘n sandbank tussen die riete opgemerk waar ons beplan het om te rus voordat ons sou terugswem.

Toe ons egter die sandbank nader, het ons ‘n familie likkewane waargeneem wat on ingewag het. Ons het bleek in die kiewe vinnig omgedraai en probeer om terug stroomop te swem. Ek het gesukkel om dit te maak en Jacques moes my uit die rivier help. Maalkolke wat mens maklik insuig is ‘n gevaar in die Oranjerivier.

Die Oranjerivier gee en neem

Die Oranjerivier is dikwels geneig tot oorstromings en gedurende hierdie tye word die Augrabies-waterval ‘n asemrowende gesig.

Oorstromings kan egter aansienlike skade aan gevestigde landerye veroorsaak. My Tannie Barry het baie stories gedeel oor hoe hulle hul wingerde en besittings verskeie kere gedurende die 1960’s en 1970’s weens vloedskade verloor het. By verskeie geleenthede het ‘n helikopter hulle gered en hulle moes in ‘n pakstoor bly totdat die watervlakke gedaal het. Hulle moes drie maal  van voor af begin as gevolg van die impak van die vloede.

My niggie en haar familie verbou vrugte en groente wat hulle na Europa uitvoer, naby die Augrabies-waterval. Hulle jong volwasse seun het tragies aan die einde van 2021 in die Oranjerivier verdrink terwyl hy in vloed was.

Familiekuiers langs die Oranjerivier

As ‘n familie koester ons herinneringe aan ons uitstappies langs die oewers van die Oranjerivier. Tien jaar gelede het ons my ma se 70ste verjaarsdag in Keimoes gevier, ‘n plek van betekenis aangesien sy haar laaste skooljare daar voltooi het.

Riverbank Lodge

Dit was net gepas om my ma se 80ste verjaarsdag saam met familie langs die Oranjerivier gedurende Paasnaweek te vier. Ons het by die Riverbank Lodge in Upington gebly. Elke aand het ons gebraai en potjiekos langs die rivier gemaak terwyl ons die sonsak in goue skakerings dopgehou het.

Die lodge het ‘n swembad en ‘n pragtige grasperk waar die neefs met ‘n bal gespeel het. Die apies in die bome was soms toeskouers.

In die oggend het ons die nuwe dag met sonsopkoms op die lang stoep met ‘n koppie koffie en beskuit begroet. Ons het ook die dag op die stoep afgesluit met rooibostee en Switserse sjokolade.

Ek en my ma het ‘n kamer gedeel en die alleentyd saam met haar was die kosbaarste ervaring. Ons het tot laat in die nag lê en gesels. Soms het ons soos tieners lê en giggel oor gebeure uit die verlede.

African Vineyard Hotel

Dit was gepas om my ma se Verjaardagviering op Kanoneiland waar sy grootgeword het, te vier. Die African Vineyard Hotel het vir ons ʼn langtafel onder ʼn druiweprieël beskikbaar gemaak. Dit was so gepas, want dit het my ma aan haar grootwordjare herinner. Ons het die langtafel met goudgeel lappe, helder blomme, Porchie servette en Lindt sjokolade versier.

Die kos was heerlik en die eetgerei was stylvol. Dit het ‘n wonderlike atmosfeer geskep vir ons familie om stories rondom die lang tafel te deel. Ons kinders, nou jong volwassenes, het die geleentheid gehad om weer kontak te maak en mekaar beter te leer ken. Hulle het die pragtige omgewing ten volle benut om saam pragtige foto’s te neem.

Tevredenheid

Met ‘n hart vol liefde en gedagtes vol herinneringe, het ons in Upington op die vliegtuig geklim om ons reis terug na Switserland te begin. Terwyl ons opgestyg het, het ek en Zander vir ‘n laaste keer afgekyk om te sien hoe die Oranjerivier kronkelend sy pad see toe vind.

Groete

Emsia

Min dinge is werklik seker.  Meestal kan ek ten spyte van hierdie feit, elke nuwe dag met vreugde groet. Soms hang die onsekerheid van persoonlike of wêreld omstandighede egter swaar aan my. Wanneer ek oorweldig voel, kom ek dikwels situasies teë of ontvang woorde van bemoediging van ongewone plekke of mense. Ek sien dit as boodskappe van Bo, gelewer op verskillende maniere. Hulle skep ligstrale van hoop en verhelder my lewe.

Grafitti met woorde wat rustigheid bring

Een koue wintersoggend het ek op die trein gesit, verdwaal in my troebel gedagtes, toe my oog graffiti op ‘n konstruksieterrein vang. Die woorde was in Duits geskryf. Ek het hulle stadig gelees en probeer verstaan: “Ich leg Mein Leben nur in Gottes Hand.” Ek plaas my lewe net in God se hand.

Dit het my opgeval dat iemand dit, alhowel onwettig, in groot letters geskryf het vir elke verbygaande passasier om te sien. Ek het gewonder wie anders, soos ek, troos in daardie rooi gespuitverfde woorde, gevind het.

Ek het ontdek dat die lees van verse of gedeeltes in die Bybel in verskeie tale verbasend nuttig kan wees. Elke taal dra idees anders oor, bied nuwe perspektiewe en verbeter dikwels my begrip.

Handgeskrewe briefie met woorde van erkenning

Later die dag het ek weer dieselfde trein terug huis toe geneem. Met die opklim gewaar ek my Duitse vriendin met ʼn ander vriendin op die trein en hulle nooi my om by hulle te sit. Ons het heerlik gesels en ontdek dat die vriendin se ma, soos myne, binnekort haar 80ste verjaardag gaan vier. Ek het gedeel hoe ons ‘n geskenkboek vir my ma saamgestel het wat stories en staaltjies bevat wat oor 80 jaar strek.

Naby die einde van die rit het ‘n onbekende vrou, van omtrent ons ouderdom, opgestaan ​​om af te klim. Net voor sy na die trein se deur toe beweeg, het sy ‘n klein stukkie wit papier in my hand gedruk. Ek was verward en het aangeneem sy vra vir hulp. Versigtig het ek die handgeskrewe boodskap begin lees.

Die boodskap

Dear Stranger

Sorry for eavesdropping, but I wanted to let you know that I loved your idea to ask friends and family to share stories about your mom and turn it into a book. You inspired me! I did something similar, showing my mom how rich her life (90 years) was. I collected photos of the last 50 years (my age) and turned them into a book  called “Happy Moments.”

Ek kon haar darem vinnig bedank voordat sy afgeklim het, maar het so gewens ek het haar naam en nommer gehad vir ‘n behoorlike gesprek. My Duitse vriendin het aangeneem ek ken die vrou en gevra waarom ek haar nie genooi het om saam met ons te sit nie. Sy was baie verbaas toe sy hoor die briefie is van ʼn vreemdeling. “Hierdie tipe van ding gebeur mos nie in Switserland nie! Mense leef baie privaat,” was haar opmerking.

Die vrou se briefie het my dag verhelder. Daar is ʼn uitdrukking deur Raktivis, “Kindness is ignigting a light in someone else for no reason other than to watch them glow.” Sy was braaf en gaaf en ek glo sy het ook goed oor haar impulsiewe briefie gevoel. Ek lees dat dade wat ander mense se dag ophelder, veroorsaak dat dit gewer se serotonine, die hormoon wat ons gelukkig laat voel, ook verhoog.

Uitnodiging vir samesyn

Ek het na baie jare weer kontak met my Wiskunde onderwyseres gemaak. Sy woon op ‘n plaas naby aan die dorp waar my ma woon. Tydens ‘n Desember besoek aan Kathu, nooi sy vir my en my ma om saam met ander plaaslike inwoners by haar op die plaas te kom Kersliedere sing. Sy het ons getrakteer op ‘n heerlike tuisgemaakte ete en inspirerende woorde gedeel.

Sedertdien het sy dit ‘n prioriteit gemaak om by my ma te gaan kuier wanneer sy in die dorp is. Sy het haar man ‘n paar jaar gelede verloor en verstaan ​​hoe dit voel om alleen te wees. Sy nooi my ma gereeld plaas toe om saam met ander te sing en reël selfs vir haar vervoer. Dit is haar manier van lig en samesyn skep en te verseker dat ander gesien en ingesluit voel.

Help waar dit ʼn verskil gaan maak

Deesdae laat tegnologie baie mense toe om aanlyn te belê en handel te dryf. Gegewe die wêreld se onvoorspelbare toestand, kan die markte wisselvallig wees. Soms wen beleggers, maar soms verloor hulle. My oudste seun vind aanlyn handel besonder interessant en het my deur sy reis gehelp om meer ingelig te word oor wat in die finansiële markte gebeur.

Op een stadium voor die Amerikaanse verkiesing het dit goed met sy beleggings gegaan en hy het ‘n goeie wins gemaak. Dankbaar vir sy sukses het hy ‘n deel van sy verdienste gedeel met mense wat hy geglo het dit nodig gehad het. Ek weet hy het byvoorbeeld geld vir die plaaslike vulstasie-joggie en ‘n sekuriteitswag gegee. Toe ek hom daaroor uitvra, het hy verduidelik: “Ma, ek glo geld moet vloei. Ek gee dit met liefde en vind vreugde daarin om te sien hoe iemand se gesig van verbasing verhelder.”

Dit is maklik om iemand se dag of lewe op te helder

Elkeen van ons het die vermoë om ligstrale van hoop in iemand se dag of lewe te skep. Ons het almal unieke gawes en geleenthede om ‘n verskil te maak. Soms verg dit ‘n bietjie moed om buite ons gemaksones te stap. Die vreugde om iemand se gesig met verwondering te sien verlig, maak dit alles die moeite werd.

Dit verg nie altyd groot gebare nie. Soms is dit so eenvoudig soos ʼn oproep, boodskap, uitnodiging of besoek. God gebruik mense en die natuur om ligstrale van hoop vir ons te skep.

Groete

Emsia

Die lang koue wintermaande het ons motiveer om stokperdjies en persoonlike projekte aan te pak. Dit bied uitstekende ontvlugting as werksdruk of die roetine van alledaagse take te veel word.

In Suid-Afrika het Charl altyd een of ander huis of tuin projek gehad wat positiewe energie geskep het. Hier in Switserland is spasie beperk en het hy hom tot Lego gewend. Sy kantoor staan al vol verskillende bouprojekte wat soms interessante gesprekke uitlok.

Wat is ‘n persoonlike projek?

Persoonlike projekte gaan oor die bevrediging van jou nuuskierigheid en om meer van iets te leer en nie noodwending oor die uitset nie. Hulle fokus op verkenning en genot. Dit laat ruimte vir eksplorasie, eksperimentering en kreatiewe groei sonder die druk om iemand te beïndruk.

‘n Persoonlike projek kan basies enige iets wees waarin jy jou idees of belangstellings uitdruk en hoe lank dit neem hang van die projek af.  Sekere persoonlike projekte kan jare neem.

Zander se skool leer hulle die waarde van persoonlike projekte

By Zander se skool moes hulle as deel van hulle graad 10 jaar ‘n persoonlike projek doen. Hulle kon enige iets in lyn met hulle belangstelling kies. Die doel van die projek is om meer te leer oor ‘n onderwerp wat hulle interesseer en ‘n produk te lewer wat wys wat hulle geleer het. Hulle moes rekord hou van hulle beplanning en vordering en aan die einde van die projek ‘n verslag oor die hele proses skryf.

Zander het besluit om ’n braille sleutelbord te bou wat blinde mense in staat stel om ‘n rekenaar te gebruik. In die proses moes hy meer oor braille leer.  Hy moes ook die sleutelbord knoppies op ‘n sagteware applikasie ontwerp voordat dit by die skool op ‘n 3D drukker gedruk is. In die proses het hy sy vaardighede uitgebrei, maar ook die belangrikheid van ‘n projekplan en die waarde van insette van ander partye geleer.

Soms het sekere aspekte uitdagings geskep. Die bevrediging op sy gesig toe hy uiteindelik vir ons die werkende sleutelbord wys, was al die tyd en moeite werd.

My eie persoonlike projekte

My ma het self ons klere gemaak en van haar naaldwerkvaardighede aan my as jongmeisie oorgedra. Ek kan nog my frustrasie en soms uitbarstings onthou as sy my gedwing het om die nate wat ek verkeerd vasgewerk het, los te torring. Daar was wel ʼn kosbare lewensles daarin opgesluit. Hoe gouer jy ‘n fout regmaak of probleem oplos, hoe minder is die verdere negatiewe impak.

Gedurende skool en universiteit vakansies het my persoonlike projekte gewoonlik uit die ontwerp en maak van kledingstukke bestaan.  Toe my seuns nog klein was, het ek onderneem om die prins en soldaat se univorms vir die Aspoestertjie kleuterskool konsert te maak.  Dit het lang nagte en bloedsweet gekos as ek vele nate moes lostorring. Die proses van iets skep, was egter geweldig bevredigend.

Hier in Switserland het ek begin skryf as terapie.  My eerste persoonlike projek was om my skryfwerk oor ons ervarings in Switserland in ‘n blog te versamel.  Ek was op my eie aangewese en moes baie oor die tegnologie en prosesse leer. Die projek verskaf my nog steeds vreugde en dien as waardevolle platform om in kontak met vriende en familie te bly.

Verder bied dit my die geleentheid om my passie vir fotografie aan te wend. Na vyf jaar het ek my skryfwerk in ‘n e-boek met foto’s op Amazon gepubliseer. Dit het weer nuwe uitdagings en leerervaring meegebring.  Met persoonlike projekte lê die bevrediging in die skep eerder as die uitkoms.

Familielede se persoonlike projekte

My pa het ‘n passie vir motors en meganika gehad. Hy het eenmaal ‘n ou motor gekoop en dit heeltemaal meganies en visueel vernuwe. Ek en my suster was gereeld handlangers in sy projekte en het ‘n bietjie meganiese kennis opgedoen. Ons het dit geniet om te sien hoe sy projekte vordering maak.  As kleuters het hy as ’n persoonlike projek vir ons ‘n swaai gebou. Sy handewerk staan nog steeds in my ma se tuin. Al het hy nooit die voorreg gehad om te sy eie kleinkinders ontmoet nie, kon hulle darem die voordele van sy handewerk geniet.

My seun Christo het terwyl hy op skool was, tuinmeubels uit houtpalette gemaak. Die tegniese tekenininge wat hy as vak geneem het, het hom in die proses gehelp. Tydens die viering van sy 18^de verjaardag het hy hierdie tuinmeubels in ons tuin gerangskik. Saam met al die liggies in die bome het dit ‘n baie feestelike atmosfeer geskep.

Jacques het op universiteit entrepreneurs met foto’s en videos vir sosiale media bemarkingsdoeleindes gehelp. Hy het nuwe vriende gemaak en baie in die proses geleer. Hierdie vaardighede was nuttig en waardevol toe hy sy eie besigheid, ‘n bakkery met die naam The Cinnamon Club begin het.

Voordele van stokperdjies en persoonlike projekte

Ek het baat by die aanpak van stokperdjies en persoonlike projekte gevind. Ek het nuwe dinge ontdek maar ook meer oor myself in die proses geleer. In Switserland het dit iets betekenisvol geskep om op te fokus gedurende die Europese wintermaande en positief tot my geestelike welstand bygedra. Dikwels het nuwe vaardighede handig in toekomstige situasies te pas gekom. Ek het nuwe vriende gemaak met mense wat soortgelyke belangstellings en passies deel.

Om ‘n projek te voltooi, veral waar ek myself uitdaag of met ander saamwerk, bring geweldige bevrediging en verhoog my selfvertroue. Dis ‘n aangename en tevrede gevoel wanneer ek ‘n gewenste uitkoms bereik.

As jy bereid is om te deel, sal ek graag meer wil hoor oor stokperdjies of persoonlike projekte wat vir jou bevrediging en vreugde verskaf het.

Groete

Emsia

Afwagting is ’n bekende gevoel wat ons gereeld besoek.  Afwagting vir iets opwindends soos ‘n vakansie, iemand wat kom kuier, of ’n viering laat my kriewel van lekkerkry. Die uitsien is vir my soms net so lekker soos die geleentheid self!

Afwagting vir ʼn reiservaring saam met my ma

‘n Besonderse lekker afwagting was toe ons vir my ma Keukenhof se tulpe in Amsterdam in 2016 gaan wys het.  Dit was haar heel eerste keer oorsee en die opgewondenheid was groot.

Tydens ons oorsese besoek het my suster, Ansa, in ons huis in Kaapstad gebly om na die kinders om te sien. Die niggies en nefies het twee weke van pret en samesyn te geniet. Daar was weer afwagting vir ons terugkeer en hulle het ons hartlik en entoesiasties terug verwelkom. Dit saam met die uitruil van stories en ervaringe was net so spesiaal soos die reiservaring.

Die heel lekkerste deel vir my van die afwagting van ’n positiewe ervaring, is die beplanning en die voorbereiding. Ek kan vir ure navorsing doen, lysies maak en voorbereidings tref. Soos die aanbreek van die ervaring nader, verhoog beide die opgewondenheid en angstigheid in my. My ma het drie maande voor ons reiservaring die 1000 km met `n bus moes aflê en by ons kom kuier sodat ons haar met haar visa aansoek kon help. Ons het dit as deel van die gedeelde avontuur beskou.

Dit was alles die moeite werd en ons herkou nog gereeld tydens ons gereelde oproepe aan die pragtige en kleurvolle onthou oomblikke.

Parys se afwagting vir die Olimpiese Spele

Ons het gedurende Meimaand Parys besoek.  Die bou- en steierwerk in die stad het van ernstige voorbereiding vir die Olimpiese Spele getuig.  Ons kon die afwagting vir die groot gebeurtenis aanvoel. Op daardie stadium was die stad in die finale fase van voorbereidings vir die 2024 Olimpiese Spele.  Daar was ‘n bord om die dae af te tel, amper soos ‘n adventkalender voor Kersfees.

As toeris was ek saam met almal opgewonde oor hierdie groot geleentheid waarvoor 10 500 deelnemers en organiseerders so hard voorberei het. Ek het deernis met die organiseerders en projekbestuurders van hierdie groot geleentheid gevoel en kon my net indink onder watter druk en wakende oë van die wêreld, hulle alles betyds moes klaarmaak.

Dit was die derde maal dat Parys die Olimpiese spele aanbied. Die 1900 Olimpiese Spele was die eerste maal dat dit buite Griekeland aangebied is en ook die eerste maal dat vroue daaraan deelgeneem het. Met die 1924 Olimpiese Spele in Parys was daar ‘n aansienlike toename in die grootte en omvang van die Spele, die reëls was gestandardiseer, en daar was groot mediadekking daarvan regoor die wêreld.

Die 2024, Olimpiese spele was ’n reuse sukses en sal vir baie dinge onthou word. Dit was onder andere die eerste Olimpiese Spele in die geskiedenis wat numeriese geslagsgelykheid op die speelveld behaal het. ‘n Gelyke aantal vroulike en manlike atlete het aan die grootste sportbyeenkoms ter wêreld  deelgeneem het. Ek glo die organiseerders kyk met groot tevredenheid terug op hulle harde werk.

Afwagting vir die Kersbesoek vanaf die Kalahari

Hierdie is  ‘n jaar van groot afwagting vir my suster Ansa se kinders. Ons het besluit dat dit tyd is dat Marga, ‘n tweedejaar student en Altus ’n graad 10 leerder, in Desember by ons in Switserland te kom kuier.

Daar is egter baie voorbereidings en onsekerheid aan die besoek gekoppel.  Die eerste stap was vir hulle om paspoorte te bekom. Suid Afrika het baie immigrasievereistes rondom die reis vir minderjarige kinders soos wat Altus nog is. Die Van Zyl gesin moes met hulle dik pak vorms en gesertifiseerde afskrifte van belangrike dokumentasie, 700 km tot in Pretoria vir die Schengen Visa aansoek, ry. Hulle afspraak was vroegoggend en hulle moes ook oorslaap. Hulle moet weer 9 Desember dieselfde afstand aflê na OT Johannesburg lughawe vir hulle Emirates vlug.

Daar is vir hulle baie eerstes aan hierdie besoek gekoppel. Dit sal hulle eerste vlugervaring wees, eerste maal buite die grense van Suid Afrika, eerste winter Kersfees en hopelik ook eerste sneeu ervaring. Verder woon hulle in die Kalahari waar die somertemperature maklik oor 40 grade C gaan en die winter kort is.  Die ysige Europese winterweer met lank koue dae gaan saam met ‘n land waar alles in `n vreemde taal gebeur, ‘n anderster ervaring wees.

Ons hier in Switserland borrel oor van opgewondenheid en bespreek gereeld alles wat ons vir hulle wil gaan wys en ervarings wat ons met hulle wil deel. Die afwagting is groot en ons tel die slapies tot hulle aankoms.

Ek deel hierdie mooi gedig wat afwagting so raak beskryf.

Anticipation deur Patience Strong

Groete

Emsia