Hoofstukke in ons lewensboek

Hoofstukke in ons lewensboek

Die boek van die lewe het verskillende hoofstukke. Anders as met ʼn storieboek weet ons nie hoeveel hoofstukke daar is nie en kan ons nie gaan kyk hoe die storie eindig nie.

As naïewe tiener het ek ʼn perfekte storielyn vir my eie lewensboek uitgedink. Ek het die plek, agtergrond en ander karakters in my storie gevisualiseer asook tydraamwerke vir belangrike gebeure in gedagte gehad. Met ʼn hele paar hoofstukke reeds afgehandel, kan ek nou net my kop skud en lag vir my eie naïwiteit. Ek het egter ook tot ʼn paar insigte en gevolgtrekkings gekom.

Ek het egter tot ʼn paar insigte en gevolgtrekkings gekom.

Ons is nie die skrywers van ons lewensboeke nie

Ek het vinnig besef dat ek net ‘n karakter in my lewensboek is, nie die skrywer nie.

Die storielyn bly dus selfs vir die hoofkarakter ‘n verrassing. In ‘n interessante verhaal is daar voortdurend opwindende gebeure en intriges om die hoofkarakter te help ontwikkel en vir die volgende hoofstukke voor te berei.

Tydens die storie kom en gaan ondersteunende karakters en neem verskillende rolle en karaktertipes aan. Sommige karakters verskyn in groot dele van die boek, maar ander verskyn slegs in enkele hoofstukke.

Elke boek is uniek en oorspronklik

Elke boek se storielyn en karakters is uniek en oorspronklik. Die Skrywer het die agtergrond, omstandighede, ander karakters en boodskap noukeurig beplan.

Elke hoofkarakter se ontwikkeling is teen sy eie tempo. Vir die karakterontwikkeling om plaas te vind, moet die hoofkarakter uitdagings oorkom, lesse leer en tot nuwe insigte kom. Soms is verskeie uitdagings en situasies nodig voordat die hoofkarakter die vereiste lewenslesse leer.

Ons speel verskillende karakters in verskillende boeke

Ons is die hoofkarakter in ons eie lewensboek, maar speel ander rolle in ander mense se lewensboeke. Verskillende karaktertipes is nodig om die storie interessant te hou, die hoofkarakter te ontwikkel en spesifieke eienskappe van die hoofkarakter na vore te bring.

Soms verander die karaktertipe van individue soos die boek vorder. Vertrouelinge kan in antagoniste verander wanneer ‘n vertrouensbreuk plaasvind. Ek is sommige mense se katalisator vir groei en het die antagonis (vark in die verhaal) rol in ‘n paar ander stories.

Die hoofstukke is kort

Hoofstukke vol uitdagings voel soms asof dit vir ewig gaan aanhou. Ek besef nou dat ‘n lewensboek se hoofstukke kort is. Soms dwing omstandighede die hoofkarakter in ‘n nuwe hoofstuk in en ander kere word ‘n besluit geneem om te verander.

Die boeklengte is onseker. Die hoofkarakter moet dus die geleenthede benut en die meeste van die rol in elke hoofstuk maak. Ervaring en lesse geleer, moet in die volgende hoofstukke gebruik word.

Ander mense se lewensverhale is waardevolle hulpmiddels

Die Skrywer van my lewensboek verskaf vir my baie antwoorde op my vrae en nuwe perspektiewe deur mense se stories. Boonop motiveer dit my en help dit my om my rol in my storie beter te verstaan.

“I can see clearly now”

Oor die jare het ek baie antwoorde en wysheid in Dr James W Dyer se boeke gevind. Sy memoires, wat laat in sy lewe gepubliseer is, het my denke oor my lewe en gebeure beïnvloed. In sy memoires het hy gebeure en kruispaaie in sy lewe vanuit ‘n 84-jarige perspektief gedeel. Hy het tot die volgende gevolgtrekking gekom,

“I wasn’t aware of all of the future implications that these early experiences were to offer me. Now, from a position of being able to see much more clearly, I know that every single encounter, every challenge, and every situation are all spectacular threads in the tapestry that represents and defines my life, and I am deeply grateful for all of it.”

Ons sal ook betekenis en insig in ons eie lewensverhale vind as ons vanuit ‘n huidige perspektief na die gebeure en die lesse wat ons daaruit geleer het, kyk. Op hierdie manier vind ons dalk antwoorde op al die hoekom-vrae.

Groete

Emsia

Om met grasie te laat gaan verg moed

Om met grasie te laat gaan verg moed

Om te laat gaan en die gepaardgaande verlies, is tans ʼn tema vir baie mense na aan my. Baie vriende het onlangs ʼn ouer, kind of huweliksmaat verloor. Koningin Elizabeth se afsterwe het dit vir ons almal benadruk.  Die proses van laat gaan besoek ons in verskillende gedaantes, gedurende ons lewens. Dit verg leeuemoed om elkeen van hulle in die oë te kyk.

Om mense te laat gaan

Mense kom in ons lewens vir ʼn rede, seisoen of leeftyd. Dit is gevolglik ʼn realiteit dat mense een of ander tyd sal gaan. Die diepte van die verlies hang af van die diepte van die verhouding.

Wanneer iemand sterf

Wanneer iemand vir wie ons lief is sterf, ervaar ons ʼn groot leemte. Daar is gewoonlik kosbare herinneringe, stories en aandenkings wat ons koester.  Ons laat hulle gaan met groot hartseer maar ook dankbaarheid vir die voorreg om ‘n pad met hulle te kon stap en hulle impak op ons. 

Ons probeer berusting vind in die aanvaarding dat dit deel van ons Skepper se tyd en plan is.

Wanneer mense kies om te gaan

Dit is egter baie moeilik wanneer mense vir wie jy lief is, kies om jou lewe te verlaat. Om hulle met grasie te laat gaan is ʼn liefdesdaad. Anders as met sterfte gaan hierdie verlies met verwerping en selfs skaamte gepaard. Dit is egter belangrik dat ons dit nie verpersoonlik nie, want gewoonlik het dit min met ons te doen.

Mense maak hierdie keuse om te gaan vir verskillende redes. Soms is die verhouding net nie ʼn prioriteit in hulle lewe nie, want hulle wil op `n ander pad of doelwit fokus.  Ander kere skyn die verhouding ʼn helder lig op hulle donker plekke wat hulle nog nie gereed is om te besoek nie.  In baie gevalle weet hulle iets wat ons nie weet nie; hulle ken hul beperkinge op daardie oomblik in tyd.

Wanneer kinders uit die huis uit gaan

My generasie is in die fase van ons lewens, waar ons kinders die nes verlaat. As ouers moet jy hulle toelaat om hulle eie keuses te maak en besluite te neem.  Aanvanklik hou jy jou foon by jou en is gereed vir enige krisissituasie. Die verhouding verander drasties en vir beide partye is daar verlies en aanpassing betrokke.

My 23-jarige seun, wat nou op sy eie voete staan, stuur onlangs vir my ‘n kort video waarin die kliniese sielkundige Jordan Peterson die volgende oor die rol van ‘n ma verduidelik,

“Die Freudiane het gesê die goeie Ma faal noodwendig. Dit beteken sy hou op om haar kinders teen die behoefte aan avontuur te isoleer. Die beste kunswerk wat ek hiervan gesien het, is Michaelangelo se Pieta. Dit is ‘n standbeeld van Maria en sy het Christus se volwasse liggaam op haar skoot, maar gebreek en gewond. Dit is die dapperheid van ‘n ma.

Sy laat toe dat dit gebeur, maar fasiliteer dit ook. Sy sê: “Ek verstaan die wêreld daar buite is gevaarlik. Jy kan dalk jou liggaam daar buite in die wêreld verloor, maar as jy hier by my bly, sal jy jou siel verloor.”

Op sy manier het my seun met die aanstuur van die video deernis gewys en erkenning gegee aan die konflik tussen ʼn ma se hart en verstand. Dit het my ook gehelp om op ʼn ander manier na die laat gaan van my jong volwasse kinders te kyk.

Om die bekende te laat gaan

Verandering is deel van groei.  Dit beteken by implikasie dat ons bekende moet laat gaan, die verlies aanvaar en die gerusstelling van sekerheid moet opgee.  Ons het dit baie prakties ervaar met ons verhuising na Switserland 3 jaar gelede.  Dit was baie moeilik om ons huis waarin ons die kinders groot gemaak het, die skool, kerk, vriende, Tafelberg en die wynlande te groet en te laat gaan.

In ʼn nuwe land het ons baie leefstyl veranderinge moes maak en moet ook ʼn nuwe taal leer. Ek hanteer die verlies aan ʼn bekende omgewing, op dieselfde wyse as met mense.  Ek onthou en vier dit wat goed en lekker was en is baie dankbaar vir die voorreg om dit in my lewe te kon gehad het.  Om dit makliker te maak, herinner ek myself gereeld daaraan dat verandering deel van groei is en dat aanpasbaarheid my sterkter maak. ʼn Lewensboek bestaan tog uit verskillende hoofstukke.

Om deel van jou identiteit te laat gaan

Soms ontstaan situasies wat veroorsaak dat dit jy dit waaraan jy jou eie waarde en identiteit heg, moet laat gaan. Ek het eers nadat ek ophou werk het, besef in watter mate ek my identiteit van my beroep laat afhang het.  Daar is baie interne en eksterne faktore wat ons eie identiteitsvorming beïnvloed soos die samelewing, familie, geliefdes, etnisiteit, ras, kultuur, ligging, geleenthede, media, belangstellings, voorkoms, selfuitdrukking en lewenservarings. 

Ouderdom gee ons baie ervaring in die kuns van laat gaan

Soos wat tyd verloop, hoe beter verstaan ek dat ouderdom ons baie ervaring gee in die kuns van laat gaan.  Ons moet heel gereeld dinge en mense wat vir ons lief en kosbaar is, laat gaan.  Oor tyd moet ons die voordele en voorregte wat gesondheid en beweeglikheid meebring, laat gaan. 

Om met grasie te laat gaan is voorwaar ʼn kuns.  Die ingesteldheid waarmee ons dit doen is die groot uitdaging en toets. Ek het baie respek vir diegene wat dit regkry om met waardigheid oud te word.  Koningin Elizabeth was vir my een van daardie mense.

Groete

Emsia

Zürich vier fees in die somer

Zürich vier fees in die somer

Die Switserse somer is kort en mense vier die seisoen op verskeie maniere. Malvas, rose en petunias kleur die balkonne in. Die dae is lank en die mense lag en gesels lekker met ‘n glas wyn terwyl straatmusikante bydra om ‘n feestelike atmosfeer te skep. Daar is baie geleenthede vir inwoners en toeriste om die somer te geniet.

Somerpret vir die kinders

Wanneer die skole vir die somervakansie sluit, word die swembaddens en strandgebiede langs die meer die kinders se kuierplekke. Die swemplekke het glybane en duikplanke. Zürich stel ‘n vakansiekaart beskikbaar wat kinders toelaat om alle openbare vervoer en swemplekke gratis te benut. Kinders het gevolglike ‘n genotvolle tyd saam met hul maats.

Switserse nasionale dag

Op 1 Augustus vier die Switsers hulle nasionale dag. In Zürich paradeer Switsers in tradisionele klere na ’n markplein waar hulle gesellig verkeer en Switserse kos geniet.

In die aand vier inwoners in elke munisipale gebied die dag met tradisionele kos, musiek en vuurwerke. Zander het veral die Bratwurst wat op stokke oor ‘n groot oop vuur gerooster is, geniet.

Straatparade

Ek het Charl oortuig om saam met my die Zurich Street Parade by te woon. Almal het met kreatiewe uitrustings deur die strate geparadeer terwyl harde techno musiek vanaf verskeie verhoë verskaf is. Ek het ’n heel ander kant van die baie wetsgehoorsame en stil-en-op-hulle-plek Switserse gesien.

Die kleurvolheid het tot die vrolikheid bygedra. Dit was nie eers vir my nodig om paparazzi-foto’s te neem nie, want mense het hulself net spontaan voor my kom aanbied vir foto’s.

Waterpret in Zürich se meer en Limmatrivier

In die somer baljaar almal in Zürich se Limmatrivier en meer. Daar is oral bote, seiljagte, trapbote en mense wat SUP (Stand Up Paddling) doen.

Zander wou ook SUP doen, maar ʼn volwassene moes hom vergesel. Ek was daardie volwassene!  Die bote op die meer het golwe veroorsaak wat my ʼn paar maal van my SUP bord af laat val het.

ʼn Gewilde en prettige someraktiwiteit is om in ʼn opblaasboot of -ring in die rivier af te dryf.  Ek en Zander het die omgewing en stroomversnellings baie geniet.

Ek en Charl het aan die Limmat Schwimmen deelgeneem.  Ons het saam met duisende ander deelnemers aan ons opblaas eendjie vasgeklou, terwyl Zürich se geboue verbykom.

Buitelug musiek, teater en flieks

Die somerweer en lang aande skep geleentheid om musiek, teater en flieks in die buitelug te geniet.

Die Zürich Openair is die gewildste en grootste opelug musiekfees in Zürich en inspireer duisende elektro-, rock- en pop-aanhangers.

Zürcher Teater Spektakel, aan die oewer van die Zürichmeer, bied vermaak aan teaterliefhebbers. Die sonsondergange oor die Zürichmeer skep ‘n romantiese agtergrond terwyl mense verskeidenheid vermaak geniet.

Buitelug fliek op ‘n groot skerm is gewild. Mense kan ‘n lokettreffer, kuns of klassieke fliek kyk terwyl hulle piekniek onder die sterre hou. Dit is die moderne weergawe van inry teaters.

Ons eerste post-Covid-somer in Zürich was ‘n aangename ervaring. Die dae word kouer en die blare begin verkleur, maar ons gaan die kouer seisoene tevrede binne.

Groete

Emsia

Ons 10-jaar pad saam met MSC

Ons 10-jaar pad saam met MSC

Ons was baie teleurgesteld toe Booking.com ons in kennis gestel het dat die verhuurder ons vakansieverblyf by die see, gekanselleer het. Ons het gesukkel om verblyf te kry wat bekostigbaar is en aan ons behoeftes voldoen. Ons was verlig toe Charl ‘n e-pos van MSC kry met ‘n gunstige en aanloklike aanbod. Ons het al ʼn paar maal met MSC gedurende die afgelope 10 jaar gevaar.

Ons geskiedenis met MSC

Vakansies moet aan baie verskillende doelwitte en behoeftes voldoen. Jare gelede was ons ‘n hersaamgestelde gesin met twee tieners en ‘n klein seuntjie. ’n Lekker vakansie was gevolglik deurslaggewend om nuwe gesinsherinneringe te bou. Op daardie tydstip het MSC Cruises Suid-Afrika as ‘n bestemming beproef en ons het besluit om hulle uit te probeer.

MSC is ‘n familiebesigheid met ‘n fokus op gesinne. Kinders vaar vry en met drie kinders het dit ‘n groot verskil gemaak. Met ons eerste vaart het ons van Durban na Mosambiek gevaar en ‘n eiland besoek.

MSC was ‘n wenresep vir ons. Almal kon eet wat en soveel hulle wou. Die tieners kon hul geluk nie glo met Italiaanse pizzas en hamburgers wat 18 uur per dag beskikbaar is nie. Ek kon nuwe geregte na hartelus probeer. Snags sus die boot jou in ‘n diep slaap. Charl se gunsteling is om vroegoggend in die jacuzzi te sit wanneer die meeste passasiers nog slaap.

Die MSC-kinderklub bied vermaak en ‘n oppasdiens vir die kinders. Zander het die nuwe vriende en aktiwiteite geniet en kon nie wag vir die openingstyd soggens nie. Die tieners het die Bingo-aande en die sokker op die boonste dek geniet.

Vele bestemmings, tale en kulture

Die skip vaar na verskillende bestemmings en die beste is om vroegoggend ʼn nuwe plek te sien sonder om oor reëlings te bekommer.  Ons het verskillende lande in Afrika, Europa en Suid Amerika op hierdie manier gesien. Engels is die voertaal op al die skepe, maar hulle doen moeite om die tale van die bestemmings te praat. Gedurende ons onlangse Europese vaart het hulle Italiaans, Frans, Duits, Spaans en Portugees gepraat.

Baie Suid Afrikaners werk op die MSC skepe

Mense van Afrika werk graag op die MSC skepe.  Ons het tydens ons afgelope vakansie die meeste Afrikaans in ʼn lang tyd gehoor het. Die eerste MSC skepe wat na die Covid periode gevaar het, was in die suidelike halfrond se somer.  Baie van die Suid Afrikaners het na hierdie seisoen kontrakte aanvaar vir die Europese somer seisoen.  Ek kon hoor hulle verlang, na 9 maande op die see, erg huis toe.

Gelukkig vir ons was daar altyd Suid Afrikaners as deel van die kinderdiensspan.  Zander het gevolglik altyd ʼn jong dame gehad wat na hom gekyk het en in Engels of Afrikaans met hom gepraat het. Ons was tydens sy vyfde verjaarsdag op ʼn vaarvakansie en MSC het hom bederf met ʼn verjaarsdagkoek en ʼn MSC geskenk.

Unieke en spesiale ervaringe

Elke vakansie en elke bestemming het sy eie unieke en spesiale ervaringe.  Ons vaart gedurende 2015 se Kersfeesvakansie sal my altyd bybly.  Op Kersdag het ons by ʼn eiland naby Mosambiek geanker.  Die plaaslike inwoners het die toeriste hartlik met Afrika sang en dans begroet. 

Dit was baie warm en toeriste en eilandbewoners het in die see geswem.  Ons het duikbrille by ons gehad en na die vissies en seesterre in die vlak water gekyk.  Eiland seuntjies, Zander se ouderdom, het saam met hom begin speel.  Al kon hulle mekaar se taal nie verstaan nie, het hulle goed oor die weg gekom. 

Ek het my duikbril vir hulle gegee om te gebruik.  Die reaksie en uitdrukking op hulle gesiggies, toe hulle vir die eerste maal deur ʼn duikbril die seelewe sien, was aangrypend. Ek onthou dit as ʼn heilige en eenvoudige Kersfees waar die regte dinge saak gemaak het.

Die afgelope vakansie

Ons het die afgelope vakansie Italië, Frankryk, Spanje en Portugal besoek.  Die teater vertonings in die aande het gefokus op die kultuur van die lande.  Ek het die musiek en danse, veral die Flamingo danse en Franse burleske vertonings vreeslik geniet.

My gunsteling besoek was Lissabon in Portugal.  Ek was nog nooit in Portugal nie en het vir die eerste keer besef Lissabon lê langs ʼn rivier wat in die Atlantiese oseaan uitmond.  Ons het duisende jellievisse en die mooiste seeskilpad in die riviermonding opgemerk.  In Lissabon het ons met een van die oudtydse trams gery en ons verkyk na die mooi geboue met teëls versier. By die mark het ons heerlike tradisionele vla tertjies “pasteis de nata” geëet.

Ek deel in die video hieronder foto’s van ons onlangse MSC reis

MSC het ons oor die afgelope tien jaar wonderlike geleenthede gebied om plekke te sien, kulturele ervaringe te geniet en gesinsherinneringe te bou.

Groete

Emsia

Provence se kleurvolle landskappe

Provence se kleurvolle landskappe

Almal van ons het uitgesien na die somervakansie. Ons behoeftes en verwagtinge het egter verskil. Ek wou plekke sien en mense en hul tradisies ervaar. Na ‘n besige jaar moes Charl rus en ontspan, en Zander het tiener behoeftes gehad.

Provence, in die suide van Frankryk, was hoog op my “bucket list”. Die area is bekend vir sy sonnige weer, kleurvolle platteland, vars plaasprodukte en Romeinse ruïnes. Charl het ingestem tot Provence op voorwaarde dat ons iewers by die see bly om daarna te swem, slaap en ontspan. Met al die stakings op die lughawens het ons per motor gereis.

Ek deel in hierdie brief meer oor ons Provence ervaring.  Ek sal in my volgende brief meer deel oor die “rustige deel van die vakansie” wat ‘n interessante wending geneem het.

Nougat van Montélimar

Ons eerste besoekpunt was Montélimar, bekend vir sy Nougat. Die lekkerny word hoofsaaklik van eierwitte, laventel heuning, vanilla en baie amandels en pistachio neute gemaak.  Ons het die oudste nougat vervaardiger en museum besoek.  Hulle besit hulle eie byekorwe langs die laventel lande en amandelboorde.  Die Nougat word nog soos in die ou dae hoofsaaklik met die hand gemaak.

Montélimar se plaaslike mark met vele vars en laventel geïnspireerde produkte was ʼn belewenis. 

Die ou stad van Avignon

Toe ons Avignon binne ry, het ons besef ons het ʼn probleem.  Ons was onbewus van die kunstefees gedurende die week van ons besoek.  Temperature was bo 40 grade en ons kon nêrens parkering vind nie. Dit het gevoel soos Oudtshoorn se KKNK fees in Suid Afrika. Ons het na ons hotel aan die buitekant van die dorp gery vir dinktyd, maar kon nog nie inboek nie. 

By die hotel was daar heerlike lugverkoeling,  ʼn swembad, asook foosball- en snoekertafels. Ek wou graag die ou stad sien, maar die manne het soos steeks donkies vasgehaak.  Gelukkig is hulle amper altyd honger en was die gedagte aan lekker kos by die fees, die regte wortel voor hulle neus om saam met my op die stadsbus te klim.

Laventel velde van die Lourmarin streek

Van alles in Provence wou ek die graagste die bloupers laventelvelde van die Lourmarin streek sien. Die ou heuwelstad Gordes met uitsigte oor die valleie, het ons eerste begroet. 

Verder af in die vallei het die 12de eeuse klooster, omring met laventel, my asem weggeslaan.  Na ons besoek aan hulle geskenkwinkel, was ons met ʼn laventelgeur omhul.

Hiervandaan het ons deur verdere lanventelvelde na die dorpie Roussillon gery. Die plek is bekend vir sy rooi kranse gevorm deur ysterryke kleurpigment in die grond. Die rooi, geel en bruin skakerings van die aarde vorm ‘n treffende kontras met die welige groen dennebome en was gebruik om die dorp se geboue te kleur. 

Met ʼn belofte van roomys in Lourmarin was die manne bereid om nog verder te ry.  Die laventel gegeurde roomys was ʼn eerste vir my en verbasend lekker.  Ek het ook Franse appelkoos-en-laventel konfyt, laventel stroop en laventel brosbrood gesien.  Op die plein het die toeriste die tipiese Europese somermiddagete van spanspek in Parma Ham toegedraai, geniet.

Van Gogh se dorpie Arles

Die Nederlandse Vincent van Gogh het gedurende 1888 ʼn jaar lank in Arles gewoon op soek na hitte en son.  Die toerisme kantoor het ʼn staproete wat jy kan volg en dan sekere plekke met Van Gogh se kunswerke vergelyk.

Ons het die straatkafee wat hy geskilder het asook die “mental” hospitaal waar hy in sy laaste dae gewoon het, besoek.  Hulle onderhou die tuin om steeds soos sy skildery te lyk.

Een van sy bekendste skilderye is Starry Night wat hy geverf het langs die Rhône rivier naby aan waar ons gebly het. Soos ek deur die strate gestap het, het ek die woorde van die lied met die titel Vincent in my gedagtes opgeroep:

Starry, starry night
Paint your palette blue and grey
Look out on a summer's day
With eyes that know the darkness in my soul
Now, I understand what you tried to say to me
And how you suffered for your sanity
And how you tried to set them free
They would not listen, they did not know how
Perhaps they'll listen now

Bastille fees in Marseille

Marseille het ons met wonderlike herinneringe gelaat.  In die middedorp is die ou hawe met markte en straatkafees. Vanaf die ou hawe het ons met die bus al langs die kus gery om in die Mediterreense see te swem. Die manne het ʼn week lank uitgehou net om dit te ervaar. Die mooiste strande en turkoois water was die wag werd. 

Ons kon Bastille dag in Marseille ervaar. Na die parades deur die Franse militêre- en ander beskermingsmagte, het mense in die ou hawe piekniek gehou terwyl hulle vir die vuurwerke wag.  Die vuurwerke was vanaf platforms in die see afgeskiet en gesinchroniseer met mooi musiek. Dit het die pragtig ou hawe se klipmure verlig en oomblikke in my geheue verewig. 

Ek deel my foto’s in die video hieronder.

Groete

Emsia

In die buiteland is ons mekaar se familie

In die buiteland is ons mekaar se familie

Ek is mal oor kuiergaste. Dit skep ‘n lekker energie in ons huis en bied aan my die geleentheid om iemand vir wie ek omgee te bederf. In Suid Afrika was ons jaarlikse familiekuier my hoogtepunt. Deur die jaar het ek uitstappie idees versamel en lank voor die tyd die etes en aktiwiteite beplan.

Ek het ʼn dowe oor gedraai toe Charl rebelleer teen die ekstra matrasse en beddegoed tydens ons verhuising Switserland toe.  Al is ons woonstel klein, wou ek seker maak daar is voldoende slaapplek vir almal wat wil kom kuier.

My kinders se eerste kuier

Gelukkig kon my kinders, ses maande na ons verhuising, in Desember 2019 kom kuier. Die tyd saam was vrolik en gesellig. 

Die eerste sneeu was beslis ʼn onthou-oomblik en ons het kinderlik opgewonde die vlokkies op ons tonge gevang.  Ons het die Switserse tradisie van fondue gedeel, maar ook pannekoek gebak soos wat ons tradisioneel reëndae in Suid Afrika vier.

Na hulle besoek het ek vele uitstappie en maaltyd idees versamel, maar het niemand gehad om dit mee te deel nie. ʼn Mooi landskap, ou gebou of nuwe ervaring is net baie lekkerder as jy saam met ʼn bekende kan waardeer.

Sielsvriende

My vreugde was groot toe Vanessa laat weet sy kom Zürich toe vir ʼn konferensie.  Vele onthou-oomblikke het deur my gedagtes geflits. Ek het gedink aan ons spesiale lag en gesels oomblikke as jong vrouens in die kantoor wat ons 20 jaar gelede gedeel het. 

Sy het my ondersteun en vir ʼn bederf-dag na die Mangwanani spa toe gevat toe die drake in my persoonlike lewe vlamme blaas. Gedurende 2007 het ek in stilte saam met haar gesit en bid terwyl dokters in die middel van beurtkrag in Suid Afrika probeer het om haar man se breingewas te verwyder.

Ek en Vanessa woon in Europa met ons harte en familie steeds in Suid-Afrika. Ons redes vir die situasie is oor die algemeen dieselfde. Korporatiewe poste vir ons generasie in Suid-Afrika is besig om te kwyn. Ons verstaan en het deernis vir mekaar se leefstylaanpassings.

As gevolg van Covid moes sy haar eerste jaar in Amsterdam alleen in ‘n woonstel deurbring. Dit was haar omstandighede toe sy ‘n nuwe afdeling by ‘n groot firma moes stig. Ek het nuwe respek vir haar dapperheid gekry.

’n Europese hittegolf het saam met Vanessa opgedaag. Sonder enige lugversorging in Switserland het almal gely. Na een poging om uit te gaan, het ons besluit om ons woonstel so donker as moontlik te hou en ons vreugdes en uitdagings oor ‘n glas koue witwyn by die huis gedeel.

Welgemoed vriende

Persoonlike en professionele redes het Martin en Marna na Europa gebring. Hul dogter Danielle het haar musiekstudies in België en Nederland voltooi. Die uitvoering vir haar meestersgraad was in die Zuid Afrika-huis in Amsterdam. Dit het bestaan uit Suid-Afrikaanse wyn, kos, musiek en poësie.

Martin moes vir werk Zürich toe kom en ek en Marna het gekuier.  Ons het die promenade om Zürich meer platgestap en Flammeküche geëet terwyl die swane om ons swem.  Ons het die House of Lindt in Schokolandeplatz besoek en dit was die ideale plek vir haar familie tuis se geskenkies. Ons kuier is afgesluit met ʼn besoek aan Switserland se Rosestad, Rapperswil. Ons het die hele lengte van die meer terug op ʼn boot gevaar en gekyk hoe almal in die water speel.

Martin moes vir werk Zürich toe kom en ek en Marna het gekuier.  Ons het die promenade om Zürich meer plat gestap en Flammeküche geëet terwyl die swane om ons swem.  Die House of Lindt in Schokoladeplatz was ‘n heerlike besoek en die ideale plek vir Marna se familie tuis se geskenkies.  Ons kuier is afgesluit met ʼn besoek aan Switserland se Rosestad, Rapperswil.  Ons het die hele lengte van die meer terug op ʼn boot gevaar en gekyk hoe almal in die water speel.

Kort voor hulle Europese besoek, het Martin ʼn onverwagse werksaanbod vanuit Dubai gekry.  Hulle moes gevolglik hulle besoek verkort en begin voorberei op die aanpassing in ʼn nuwe land.  Ons het ons laaste ete saam langs die meer geniet. Tydens ons ete het daar ʼn storm opgekom en op pad kar toe het die sluise van die hemel oopgegaan.  Ons was deurwekend nat.  Die ontvangspersoon by hulle hotel kon sy lag nie onderdruk, toe hy hulle sien nie!

Al hoe meer vriende verhuis oorsee

Al hoe meer van ons vriende verhuis na die buiteland. Almal moet aanpas in ʼn nuwe land, kultuur en omstandighede, terwyl hulle verlang en bid vir familie en vriende tuis.  Die ontdek en verken is opwindend; die verlang en gemis broos en seer. Ons het ooreengekom om mekaar se familie in die buiteland te wees.

Ek sluit af met die woorde uit  ʼn Antjie Krog gedig wat Danielle ook in haar konsert gebruik het: 

En al is jy nie by my nie
Word dit nou by jou ook aand
Met kinders in die koel strate
Met water wat geluidloos spoel oor die kweek
Met voëls wat hulself opvou in die bome
En al is jy nie by my nie, 
Is ek bewys van ons verbintenis 
Soos van blomme wat bloei in die skemer
 Ek hoor jou vanaand soos ʼn ver-af trein. 

- Antjie Krog

Groete

Emsia

Griekeland deel haar skoonheid

Griekeland deel haar skoonheid

Ek verwonder my dikwels aan die verskeidenheid skoonheid wat die aarde ons bied. Skoonheid kom in verskillende vorme voor. Ons sintuie, hart en emosies help ons om skoonheid te ervaar. Elkeen van ons woon in ‘n plek wat ‘n hele pakket van omgewing, mense, kos en ervarings bied. Soms moet ons egter ander plekke ervaar om van voor af dankbaar oor ons eie woonplek te wees .

Tydens ons 2021-somervakansie het ons daarna uitgesien om weer Suid-Afrika se skoonheid met ons sintuie en harte te ervaar. Weens Covid-beperkings was die tyd ongelukkig nog nie reg nie, en die Griekse eilande moes opmaak. Die son, see, landskap, mense, kos en ervarings was soos sielskos en het soos Suid-Afrika gevoel.

Switserse terugvoer oor Suid Afrikaanse mooi

Die Switserse vrou wat ons by die Covid-toetssentrum met ons PCR-toetse gehelp het, het dadelik my Suid-Afrikaanse aksent herken. Met ‘n glimlag het sy ons vertel dat hul Suid-Afrikaanse vakansie aan die einde van 2019 hul lekkerste vakansie ooit was. Hulle kan nie wag om terug te gaan en meer skoonheid te ervaar nie.

Naxos

Met ons aankoms in Mykonos het ons dadelik op een van die groot ferrie bote geklim om na Naxos te vaar. 

Ons verblyf was reg langs die strand. Tydens vroegoggendkoffie het ons gekyk hoe die dorp wakker word. Die paaie was vol scooters. Ons was verstom oor hoe die Grieke dit reggekry het om op hul selfone te praat of te SMS. Hulle het selfs intense gesprekke met handgebare op die scooters gehad. Een Ouma en haar kleinkind op ‘n vierwielmotorfiets het elke oggend vars tamaties en spanspekke afgelewer.

Ons het ‘n pragtige restaurant ontdek en al ons aandetes daar geëet. Die vriendelike interaksies, pragtige Griekse musiek en sonsondergang-uitsigte was medisyne vir die siel. Ek het al die tradisionele Griekse disse probeer, en ons het elke aand tzatziki saam met ons brood geëet. Zander het sy vleisinname ingehaal. Die eienaar het grappies met Zander gemaak en hom op ons laaste aand met ‘n bak roomys bederf.

Ons het ‘n interessante gesprek met die fasiliteitsbestuurder by ons blyplek gehad. Hy het 23 jaar in Engeland gewoon en vyf jaar gelede na Griekeland teruggekeer. Sy opmerking was,

“In Engeland het ek Engels geleer praat en goeie geld verdien, maar het min gelewe. Nou geniet ek weer die lewe maar lê soms wakker oor geld”.

Mykonos

Mykonos was ‘n ander ervaring as Naxos en ons het ‘n paar nuwe dinge geleer. Daar is baie toeriste, en alles is net so duur soos in Switserland. Dit het sin gemaak toe ons besef Mykonos is die partytjie-eiland van die rykes.

Ons het naby Paradise Beach gebly, hoog op ‘n heuwel. Ons kon die partytjies op die strand sien en hoor. Private seiljagte was oral sigbaar, en private stralers het vroegoggend opgedaag.

By die meeste strande in Mykonos is nudisme aanvaarbaar. Zander, wat op ’n sensitiewe ouderdom is, het nie geweet waar om te kyk nie.

Covid impak

 Die Griekse regering het twee dae voor ons terugkeer nuwe Covid-beperkings in Mykonos aangekondig. Die nuwe reëls het musiek by restaurante en vermaaklikheidsplekke verbied en ‘n aandklokreël ingestel. Die skielike stilte was vreemd. Ek deel ons visuele ervaring van ons vakansie.

Ons was gelukkig om tydens ons winter vakansie in Desember 2021, uiteindelik weer Suid Afrika se mooi en ‘n somerkersfees te ervaar.

Groete

Emsia

Sirkus se plek in die vermaak arena

Sirkus se plek in die vermaak arena

Sirkusse het ontstaan as ʼn vorm van vermaak lank voor die era van rolprente, televisie en sosiale media.  Dit sirkus arena was ‘n plek van eksotiese mistiek.  Ek het gewonder oor die toekoms van sirkus in ʼn era gevul met vele vorms van vermaak. Ons het die Knie-sirkus in Zürich twee keer in een maand bygewoon!

Knie Sirkus is ʼn familiebesigheid

Friedrich Knie, ʼn mediese student, het die Knie Sirkus in 1803 gestig nadat hy op ʼn perderuiter verlief geraak het. Dit is ‘n familiebesigheid en een van die oudste en mees prominente Europese sirkusgroepe.  Deesdae bestuur lede van die 7de geslag die familiebesigheid en hul kinders (die 8ste geslag) tree reeds in die arena op.  Ek verstaan die uitdagings van familiebesighede en het baie respek vir die Knie-familie.

My sirkus ervaring oor tyd

Ek was as kind in ʼn sirkus, toe Boswell Wilkie Circus ons myndorp, Sishen, in Suid Afrika besoek het.  Ek was opgewonde, maar ook vreeslik bang vir die narre en die akrobate het stres by my veroorsaak.  Dit was gevolglik ʼn ervaring met gemengde gevoelens.  Ek was nuuskierig om te sien wat ʼn hedendaagse sirkus bied.

In wese het die boustene van ’n sirkus oor tyd dieselfde gebly met akrobatiese toertjies, slapstick-komedie en diere. Sirkusse het baie negatiewe kommentaar uitgelok oor die wrede en onregverdige manier waarop hulle diere in die verlede behandel het. Die Knie Sirkus gebruik slegs perde en ponies maar hanteer die diere ongelooflik respekvol binne en buite die sirkustent.

Daar was, soos destyds, twee narre wat kontinuïteit verskaf het. Hulle gesigte was gelukkig nie geverf nie! Hulle snaakse woordspeling in Duits was effens verlore op ons, maar ons het lekker saam met die ander mense gelag.

Tegnologie in die sirkus

Hulle het tegnologie slim in die vertonings gebruik vir ‘n visuele skouspel. Die Extreme Light Dance Crew het ‘n genotvolle vertoning van lig, musiek en dans met hul LED-kostuums geskep. Die groep bestaan uit lede van Oekraïne en Rusland ten spyte van die oorlog tussen hul tuislande.

Die vinnige akrobatiese bewegings op ‘n trampolien en ‘n LED-verligte muur was vermaaklik. Verligte hommeltuie in die sirkustent het ‘n ongelooflike visuele effek geskep.

Pipistrello

Elke jaar sien ek die Pipistrello sirkus tent by ons dorpie Zumikon se dorpsplein.  Hulle sirkus waens staan op die dorpsplein en hulle eet almal saam by lang houttafels.  Hierdie sirkusgroep beweeg tussen dorpe gedurende die warmer maande. 

Hulle is ‘n saamspeel-sirkus en organiseer projekte met skole, remediërende onderwysinstellings, en vakansie-organiseerders.  Saam met die Pipistrello-span slaan die deelnemers die sirkustent op, ontwikkel ’n sirkusvertoning met hul eie idees en bied dit aan die einde van die week aan.

Sirkus is ʼn tradisie

ʼn Vriendin, wat ʼn Switserland grootgeword het, het my vertel dat hulle elke jaar die openingsvertoning van die Knie sirkus bywoon.  Die sirkus was vir ʼn maand lank op ʼn plein langs die meer.  Oor naweke was daar tot drie vertonings per dag. Hulle toer op hierdie manier deur die stede en groter dorpe in Switserland.

Die Hirslanden groep het al die kaartjies vir ʼn paar vertonings in Switserland gekoop as ʼn dankiegeskenk aan werknemers. Dit het vir baie werknemers en hulle gesinne genotvolle vermaak en ontvlugting gebied. Dit is die rede waarom ons gedurende Mei-maand twee keer by die sirkus was.

Sirkus het ‘n plek in die vermaak arena

Al die opgewonde kindergesiggies en die reuk van springmielies het die kinderlike opgewondenheid vir my terug gebring.  Ek het elke oomblik van die vertoning geniet.  Soms het ek lekker gelag en ander tye na my asem gesnak. Die vierwiel motorfiets wat ʼn “backflip” hoog in die arena gemaak het, het beslis my senuwees getoets. Die toertjie is blykbaar uniek in die wêreld.

Soms voel ons gesin soos ‘n sirkus.  Ek sal vir privaatheidsredes die narre se identiteit geheim hou.  Ons almal doen egter gereeld balanseertoertjies. ʼn Sirkus bestaan uit ʼn span mense wat soos ʼn goed geoliede masjien saamwerk.  Hulle het spesifieke vaardighede en rolle op die verhoog, maar help ook agter die skerms met die gewone huishoudelike take.

Ek verstaan nou dat sirkus ʼn tradisie is wat generasies verbind en aanpas by die tye. Ek glo dit het steeds  ʼn plek as vorm van vermaak in die toekoms, solank as wat dit kan bly innoveer.

Groete

Emsia

Span SA vier kulturele diversiteit

Span SA vier kulturele diversiteit

By die Inter-Community-School Zürich (ICSZ) vorm ons deel van ʼn gemeenskap bestaande uit families van 55 lande.  Tydens ʼn Internasionale Fees kon ons meer van ander lande se kos, kleredrag en kultuur leer.  Die vrae was “Watter aspekte van ons Suid Afrikaanse kos en kultuur deel ons met die ander? Waar en hoe kry ons die regte produkte?”

ICS Zürich Internasionale Fees

Die fees is afgeskop met ʼn parade. Ek het my verwonder aan die verskillende vlae en tradisionele klere. Na die parade was dit tyd om verskillende geregte van reg oor die wêreld proe. Soos wat jy by die stalletjies verby gestap het, het die lekkerste geure en gesellige moedertaal gesprekke  ‘n opgewekte atmosfeer geskep. Daar was speletjies en aktiwiteite vir die kinders en leerders met musiektalent het vermaak verskaf.

Ontmoet ander Suid Afrikaners

Ons is bewus van vier Suid Afrikaanse families en ʼn paar SA onderwysers by die skool.  Einde 2021 het ons as SA ma’s vir die eerste maal begin met ons gereelde ontmoetings. Die internasionale fees was ʼn wonderlike geleentheid om saam te werk aan iets wat ons almal na aan die hart lê. Ons kon ook die ander lede van die SA gesinne te ontmoet. 

Ons het tydens die fees nog twee ander Suid Afrikaanse families “ontdek” en uitgenooi om by ons groep in te skakel.

Span Suid Afrika

Aangesien niemand van ons voorheen deel was van ʼn SA stalletjie nie, het ons beplan om dit eers eenvoudig te hou met boerewors rolletjies, vanilla kolwyntjies en Suid Afrikaanse lekkers. Gelukkig kon Karin die nodige lekkers, blatjang en versierings tydens hulle SA besoek in April aanskaf. Melanie was bewus van ʼn Switserse slagter wat vir ons regte Suid Afrikaanse boerewors kon maak. Ek het, geïnspireer deur Jacques se Cinnamon Club, kolwyntjies gebak.

Ons stalletjie was tussen Italië en Australië se stalletjie geleë. Dit was mooi versier met vlae, Afrika diere van hout en proteas uit draad. Ons kolwyntjies en lekkers het die kinders gelok en heelwat mense het ons boerewors rolle probeer. Dit was eintlik die Mrs Balls blatjang wat die aandag getrek het. Charl was ons braaier en die kinders was uitstekend met die verkope. 

Ons kon net glimlag vir hulle bemarkings- en onderhandelingstegnieke.

Taaltameletjie

By Zander se skool is Engels eerste taal en almal moet ook Duits leer praat as ʼn tweede taal. Baie kinders praat, net soos Zander, ander tale by die huis.  In grade 6 tot 8, moet hulle ook nog Frans of Spaans as ʼn derde taal neem. Ek het in ʼn vorige brief meer gedeel oor my eie taaltameletjies.

Zander neem Spaans. Hulle moes onlangs ʼn Spaanse kookprogram aanbied en ‘n video daarvan maak vir ‘n assessering.  Hy en sy spanmaat van Indië het besluit om Spaanse suurlemoen kolwyntjies met die naam Magdalenas te bak. Ek was dankbaar dat my rol agter die kamera was!

Hulle het begin deur die bestanddele in Spaans te lys. Dit was half komies toe ek die items se name in Duits, Frans en Italiaans op die verpakking oplet. Sonder vorige bak ervaring het hulle sukkelend in Spaans probeer verduidelik wat gedoen moet word, terwyl hulle ook sukkelend probeer demonstreer hoe dit gedoen word. Ek het van agter die kamera probeer raad gee en partymaal Afrikaans toe oorgeslaan as ek nie vinnig genoeg die Engelse woorde kon vind nie. Die arme Indiese kind! Lag was ons beste gemeenskaplike taal.

My lesse oor diversiteit

As ouer by ‘n internasionale skool het ek geleer dat ‘n gemeenskap uit verskeie kulture kan bestaan. Vir ‘n gesonde en florerende diverse gemeenskap is wedersydse respek en gewilligheid om verskille te aanvaar van kritieke belang. Samewerking is die sleutel. Om mekaar te verstaan is soms ‘n uitdaging. Jy moet egter leer om geduldig te wees en deernis vir jouself en ander te hê!

Groete

Emsia

Toskaanse villas en Chianti wyn

Toskaanse villas en Chianti wyn

Tuscany met sy golwende heuwels, Middeleeuse dorpies en rooi Chianti wyne was nog altyd op ons “bucket” lys.  Die hartlike Italiaanse gasvryheid, goeie kos en skilderagtige landskappe het bygedra tot blywende herinneringe.

Ons het Tuscany, geleë tussen Floraans en Rome, per huurmotor besoek. Ek deel meer oor ons besoek aan Milaan, Floraans en Rome in Italië in my vorige brief.

Pisa

Ons eerste besoekpunt in Tuscany was Pisa en ons het in ʼn klein dorpie Pugnano in ‘n villa oornag. Ek was mal oor die ou Italiaanse villa wat reeds in die 16de eeu as plaashuis gebou is. Die kamers is ruim en die dekor eg Italiaans.  Daar is twee onthaalsale met houtvloere, reuse muurskilderye en pragtige kristalkandelare. 

Ons het in die villa se tuin ʼn bottel Chianti wyn geniet terwyl die laaste goue sonstrale oor die Toskaanse wingerde verdwyn het. Met ontbyt was Italiaanse terte en koeke op ʼn lang tafel met ʼn spierwit tafeldoek uitgestal. 

Chianti wynstreek

Italië se bekendste wyne kom uit die Chianti wynstreek. Kanolalande het kleur verskaf tussen die netjiese rye wingerde en olyfboorde. In die somer neem sonneblomme en graan die rol oor.

Oral langs die pad is wynkelders om wyn en olyfolie te proe. Ons het in die dorpie Greve de Chianti gestop. Die fokuspunt van die dorp is ʼn plein omring deur boetiekwinkels, werkswinkels en restaurante. 

Die streek is bekend vir sy Agriturismo. Dit bied die geleentheid om op een van die werkende plase oor te bly. Ons het op ʼn plaas naby Panzano oornag en kon die plaaslike produkte tydens ontbyt geniet.

In Panzano het ons ‘n glasie onder die pragtige perskleurige bloureën (wisteria) met die Toskaanse platteland as uitsig, geklink.

San Gimignano

Kenmerkend van die Toskaanse streek is die middeleeuse dorpies op die heuwels. San Gimignano met sy middeleeuse argitektuur en torings is fassinerend.

Die rit na San Gimignano het egter ons huwelik getoets.  Die area is baie heuwelagtig met smal kronkelpaadjies.  Na my vele waninterpretasies van die padkaart, het Charl frustreerd omdraaiplek moes vind.

Die bestemming was absoluut die moeite werd. Ons het saam met die ander toeriste op die trappies van die ou put op die dorpsplein gelato roomys geniet.

Saturnia warm water bronne

Vanaf die Chianti streek het ons suid deur die Val d’Orcia gebied gery.  Die landskappe is prentjie-mooi met golwende heuwels en kenmerkende sipresbome.

Foto’s van Cascate del Mulino, of Saturnia, het my gelok. Die melkerige blou natuurlike warm waterbronne op verskillende vlakke is indrukwekkend.  Die water is 37 grade en mineraalryk met helende eienskappe. 

Ons het ons laaste aand in Manciano oorgebly en rustig geslaap. Dit was ʼn ontspanne manier om ons besoek aan Tuscany af te sluit. 

Cari saluti

Emsia