Ouerskap is ’n groot voorreg, maar dit bring ook ’n reuse verantwoordelikheid mee. Die manier waarop ons ons kinders grootmaak, beïnvloed nie net húlle nie, maar ook die geslagte ná hulle. Dit verg voortdurende wysheid, balans en baie liefde, veral wanneer ons kinders volwassenheid begin betree en ons rol saam met hulle verander.

Wanneer die ouerskaprol begin verander

Toe ons kinders klein was, was ons rol eenvoudig en duidelik. Ons moes voorsien, versorg, beskerm en hulle onvoorwaardelik liefhê. Selfs wanneer almal nie altyd saamgestem het nie, was daar sekerheid dat die finale besluit by ons as ouers lê.

Namate ons kinders volwassenheid betree, verander alles. Die ouer-kind verhouding word heronderhandel en beweeg van outoriteit en afhanklikheid na begeleiding langs mekaar. Elke kind beweeg op sy/haar eie manier deur hierdie oorgang en as ouers leer ons om elkeen met nuwe oë en nuwe respek te ontmoet.

Ek bid gereeld vir wysheid in my ma-rol. Dikwels ervaar ek dat God deur boeke, gesprekke of onverwagsse insigte met my praat. Ek deel graag ’n paar gedagtes uit hierdie reis — dinge waarin ek groei, waaraan ek werk en waarvoor ek dankbaar is.

Om te laat gaan

Ons moet ons kinders lief genoeg hê om hulle te laat gaan. Hoe moeilik dit ook al is, ons rol móét kleiner word sodat hulle met selfvertroue tot verantwoordelike volwassenes kan groei. Ons rol skuif van beheer na bemagtiging. Daarmee kommunikeer ons “ek glo in jou”. Volwasse kinders neem verantwoordelikheid vir hul finansies, verhoudings, groei en lewenskeuses.

Ons rol word om sagkens aan te moedig, sonder om in te meng. Soms kan ons nog as mentors dien, maar net wanneer ons uitgenóói word. Die fokus verskuif na bevestiging eerder as korreksie, na die dinge wat reeds goed en mooi is. Bevestiging bou identiteit en selfvertroue; kritiek kan maklik afbreek.

Gesonde grense wat groei bevorder

Gesonde grense gaan nie oor beheer nie — dit gaan oor respek. Dit skep veiligheid en bring helderheid vir beide ouers én kinders. Sonder grense raak rolle vaag, kinders bly afhanklik en ouers voel oorweldig. Grense sê nie: “Ek besluit namens jou” nie. Grense sê: “Ek bestuur my betrokkenheid, maar ek vertrou jou om jou besluite en gevolge te hanteer.” Só kweek ons selfstandigheid, karakter en innerlike krag.

Finansiële verantwoordelikheid en volwassenheid

’n Jongman vra eendag vir ’n ouer, wyser sakeman: “Wat verg dit om finansieel gesond en verantwoordelik te word?”

Die sakeman glimlag en antwoord: “Twee woorde: goeie besluite.”

“Maar hoe leer mens om goeie besluite te neem?” vra die jongman.

“Een woord,” sê hy: “ervaring.”

“En hoe kry ek ervaring?” dring die jongman aan.

Die ouer man het geantwoord: “Twee woorde: slegte besluite.”

Een van die belangrikste aspekte van ware volwassenheid is finansiële rentmeesterskap. Ons leer nie ons kinders deur alles namens hulle te finansier nie, maar deur verantwoordelikheid stapsgewys oor te dra. Oop gesprekke oor geld, duidelike perke vir ondersteuning en selfs die vryheid om ’n paar foute te maak — dit alles kweek wysheid. Ons doel is nie om elke krisis te keer nie, maar om hulle toe te rus om self sterk te staan.

’n Nuwe seisoen van vriendskap

Wanneer ons minder nodig is, kan dit ’n gevoel van verlies bring en dit is normaal. Dit is ook ’n uitnodiging tot persoonlike groei: tyd saam met vriende, nuwe stokperdjies, nuwe ervarings. Selfsorg is nie selfsugtig nie. Dit is noodsaaklik.

Tóg bly dit kosbaar om steeds dinge saam met ons kinders te doen. Die verhouding beweeg van hiërargie na vriendskap. Om saam te lag, nuwe herinneringe te skep, nuwe plekke te ontdek – dit hou ons naby aan mekaar.

Hul wêreld lyk anders as ons s’n

Elke generasie beleef die wêreld anders. Vandag se jong volwassenes het waardes en perspektiewe wat wesenlik van ons sʼn verskil. Hulle leef in ’n konteks wat hulle laat soek na vryheid, egtheid, betekenis en buigsaamheid. Ons generasie is gevorm is deur plig, sekuriteit, stabiliteit en lojaliteit.

Hulle glo identiteit is vloeibaar en persoonlik. Elke mens het die reg om hulself te definieer in terme van geloof, loopbaan, seksualiteit en kultuur. Werk is vir hulle bloot ’n middel tot ’n betekenisvolle, gebalanseerde lewe. Titels dra selde gewig. Hulle respekteer integriteit, bekwaamheid en geloofwaardigheid. Hulle verifieer alles aanlyn.

Digitale kommunikasie is vir hulle volwaardige kommunikasie. WhatsApp, memes en stemnotas is normaal én emosioneel eg. Ons generasie het fisiese teenwoordigheid en mondelinge gesprek gesien as die enigste “regte” manier om ’n verhouding te bou.

Hulle beskou verdraagsaamheid as ’n noodsaaklike kenmerk van liefde. Baie jongmense beleef dit as liefdeloos wanneer afkeuring oor iemand se geloof, seksualiteit of leefstyl uitgespreek word.

Soos ons eens gewens het ons ouers kon óns beter verstaan, is dit nou óns beurt. Dit vra meer luister as praat, meer nuuskierigheid as oordeel, en meer belangstelling as beheer.

My hoop vir hierdie seisoen

Mag ons ouerskap in hierdie nuwe seisoen gekenmerk wees deur sagte wysheid, innerlike rus en liefde wat vrylaat eerder as vashou.

Mag ons kinders altyd weet ons probeer nie meer hul pad beheer nie. Ons stap gewillig saam as ‘n veilige tuiste, wyse reisgenote en dankbare getuies van God se werk in hul lewens.

Met liefde en diepe dankbaarheid

Emsia