Volgens die kenners bestaan verandering uit drie definitiewe fases. Die eerste fase is die afskeid, afhandeling en klaarmaak. Dit bring verlies en verligting. Tweedens is die tussenin fase, soos die sweefstokarties in die sirkus wat laat los het aan die een kant, maar nie sekerheid het dat die sweefstok presies op die regte tyd en plek aan die ander kant gaan wees nie. Die derde fase is die nuwe begin. Dit bring gewoonlik ʼn element van opwinding mee, maar ook onsekerheid saam met die onsekerheid of jy opgewasse vir die nuwe situasie is.

Elkeen van die hierdie fases, het sy eie uitdagings en emosies wat daarmee gepaard gaan. Die eerste fase, naamlik groet en laat gaan is sommer al baie moeilik. ʼn Suksesvolle nuwe begin is afhanklik van ʼn behoorlike afsluiting en om te laat gaan.

My veilige hawe

Ek moet ons huis van twintig jaar laat gaan. Hierdie huis is my toevlugsoord wanneer die storms woed. Met my eerste uitsig oor die lieflike tuin en poppekas onder die groot koeltebome, het ek geweet dit is waar ek my kinders wil grootmaak. Hier het my kinders hul eerste treë gegee. Ons het talle verjaarsdagpartytjies gehou, ure lank op die grasperk of in die swembad gespeel en in die winter voor die kaggel opgekrul.

My tuin

In die tuin is baie monumente in die vorm van plantsteggies en saailinge wat as geskenke ontvang is. Dit gee erkenning aan almal wat bygedra het tot die kleurvolle prentjie, al is baie nie meer met ons nie.

Op die een kamerdeur is daar nog kunswerke deur `ʼn driejarige Christo ‘n permanente merkpen geteken, ’n Stuk van die blinder in die tienerkamer was steeds vermis. Die verduideliking vir die verdwyning, deur ‘n wysneus tiener, was “die spontane disintegrasie van vaste stof”. Na jare se wonder het ek egter die raaisel opgelos. ‘n Krieketbal het van koers gegaan terwyl hulle onwettig daarmee in die motorhuis gespeel het.

Onthou oomblikke in elke vertrek

In elke vertrek is herinneringe van oomblikke wat deel is van my lewe en verlede. Ek dink met ‘n glimlag hoe ons gespeel het perdry in die sitkamer met die kleintjies op my rug. Later het hulle oorslaappartytjies saam met hul vriende gehou, en ons het pizza geëet, legkaarte gebou of bordspeletjies voor die kaggel gespeel.

Zander moet sy buurmaatjie George groet

Ons is gelukkig om wonderlik bure te hê, met George as ʼn maatjie vir Zander as ʼn bonus. Ons het vir Aletta en Fritz in die straat ontmoet en dadelik geweet ons is op dieselfde program met ons stootwaentjies en klein bondeltjies.  My visie van lekker speel en oorslaap het presies so gerealiseer. 

Die boom net langs die muur het baie gerieflike toegang gebied vir maklike heen en weer oorklim. George se vrees vir die groot boeties met die “ysters” (draadjies) op hulle tande, het hom aanvanklik huiwerig gemaak om te kom kuier! Hy het gelukkig die vrees gou ontgroei en die twee maats se afskeidsgroet het ons almal se harte gebreek.

Die huis is nou nog steeds in die mark en wag op die regte nuwe eienaar. Hierdie ruimte wat vir my ʼn veilige hawe vir twintig jaar gebied het, is nou gereed om iemand anders s’n te word. Soos met alles hier op aarde is dit net tydelik aan my geleen en nou is dit tyd vir my om aan te beweeg. Dit is nou iemand anders se beurt om van die plek ʼn veilige hawe te maak en mooi herinneringe te bou.

Groete

Emsia