Letters Home

Jong kinders geniet dit dikwels om vrae oor hul ouderdom te beantwoord. My seun Christo het nooit sy huidige ouderdom gegee nie. In plaas daarvan sou hy sê: “Ek is besig om 5 of 6 te word.” My seuns was gretig om groot te word en self beheer oor hulle lewe te hê. My oudste twee seuns het nou al daardie punt bereik waar hulle selfversorgend is.  Hulle opmerkings oor hoe sorgvry kinderjare was, is bevestiging dat hulle die verantwoordelikheid en uitdagings van volwasse lewe ervaar.

As ma kyk ek nou van ‘n afstand af hoe elkeen van my kinders volwassenheid op hul eie manier navigeer. Zander, nou “besig om 17 te word,” het my bekommernisse tydens sy ouer broers se tienerjare waargeneem. Hy het my sy sewejarige en kinderlike wysheid gebied: “Ma, tieners is soos katte – hulle kom gelukkig altyd weer huis toe om te eet,” en “Ma, as jy worry, moet jy net iets kry om jouself besig mee te hou.”

Zander is nou self daardie tiener. Sy kamerdeur is altyd toe en sy skedule is stampvol, maar hy kom gelukkig steeds huis toe om te eet. Ons tyd saam met hom asook ons geleenthede om hom vir volwasse lewe voor te berei is besig om weg te glip. Ek probeer om die ouerskapslesse wat ek ten opsigte van my ouer twee seuns geleer het, toe te pas. Dit is nodig dat ek balans vind tussen doelgerigte ondersteuning en die ruimte gee wat hy nodig het om die lewe op sy eie te ontdek en persoonlik te groei.

Waarvoor en hoe berei ons, ons kinders voor?

Ons as ouers moet seker maak ons kinders is toegerus met die vaardighede, ingesteldheid en waardes wat hulle nodig het om met selfvertroue en veerkragtigheid ‘n voortdurend veranderende wêreld te navigeer. Wanneer dit tot my deurdring dat ons as ouers heeltyd ʼn voorbeeld in al hierdie dinge stel, dan besef ek weer watter groot verantwoordelikheid ouerskap meebring.

Verhouding met God, self en ander

Dit is vir my belangrik dat my kinders ‘n persoonlike verhouding met God ontwikkel. Ek is terdeë bewus van hoe uniek elke kind se geloofsreis is. My rol was om die saadjies van geloof te plant, hul nuuskierigheid te koester en te vertrou dat God hul verhouding met Hom in Sy perfekte tydsberekening sal versterk. As ‘n gesin herken en deel ons dikwels oomblikke van God se teenwoordigheid in die natuur en deur die lewe se klein seëninge. Ek koester elke foto wat hulle vir my stuur van die Skepping se skoonheid, wat ons aan Sy handewerk herinner.

Dit is belangrik dat ons kinders die tyd te neem om hulleself te verstaan ​​en te leer hoe om hul emosies op ‘n gesonde manier te identifiseer, te bestuur en uit te druk. Terselfdertyd moet ons almal oefen om met empatie na ander te luister en verskillende perspektiewe te respekteer. Terwyl ons kinders hul eie verhoudings navigeer, neem hulle ons as ouers se optrede en gedrag noukeurig waar.

Oop gesprekke met ons kinders is noodsaaklik, maar om die regte oomblikke te vind, veral gedurende die tienerjare, kan uitdagend wees. Toe ons in Suid-Afrika gewoon het, het ek my seuns skool toe gery. Dit het ons waardevolle geselstyd gebied. Zander neem die trein skool toe, so ek moet nuwe maniere identifiseer vir gesels en saamweestyd. Ons eet saam as gesin en ek nooi hom gereeld vir roomys by die meer vir kwaliteit tyd saam met hom.

Kritiese denke, probleemoplossings- en lewensvaardighede

As ouers speel ons ‘n deurslaggewende rol om ons kinders probleemoplossings vaardighede te leer. Hulle kan egter net werklik leer en selfvertroue bou deur self uitdagings die hoof te bied.

Ek het vroeër dadelik ingespring om my kinders deur hul stryd te help, gretig om hul probleme saam met hulle op te los. Switserland het oor ons pad gekom en ek glo dat my Skepper my doelbewus aan die ander kant van die wêreld geplaas het sodat ek kon leer om terug te tree. Ek moes oefen om op ‘n afstand te luister en raad te gee net wanneer hulle daarvoor gevra het.

Dit is ook belangrik om nie deur tradisionele geslagsrolle beperk te word nie. Voordat ek begin werk het, het my pa my geleer om ‘n motorband om te ruil. Hy het my dit honderd maal laat doen totdat hy die gerustheid gehad het dat ek myself in ʼn probleemsituasie kan help. Net so het my seuns van kleins af help koekies bak en maaltye voorberei. Een van hulle het selfs sy passie vir bak in ‘n besigheid omskep.

Finansiële kennis en verantwoordelikheid is belangrike vaardighede wat ek by my kinders wou tuisbring. Toe hulle studente was, het ons aan die begin van elke jaar saam ‘n begroting opgestel. Wanneer onverwagte uitgawes opduik, sou ons bespreek hoe om dit as ‘n span aan te spreek. Hulle moes maniere vind om geld te verdien om hul finansies te laat klop. Ek het gesien hoe hulle leer om hul finansies te bestuur, deurdagte aanpassings te maak en mekaar as vriende te ondersteun wanneer nodig.

Aanpasbaarheid in  ʼn voortdurend veranderende wêreld

Ons moet ons kinders toerus met die vaardighede om ‘n onvoorspelbare wêreld te navigeer en die lewe se uitdagings die hoof te bied. Niemand weet wat die toekoms inhou nie, en probleme duik dikwels onverwags op. Ons doel is om hulle te leer om buigsaam te wees en aan te pas sonder om te breek.

Om dit te bereik, moet ons hulle help om mislukkings as leergeleenthede te beskou en hul moeite, deursettingsvermoë en probleemoplossings vaardighede eerder as net hul suksesse te beklemtoon. Ten einde self ʼn voorbeeld te stel, kan ons uitdagings met nuuskierigheid eerder as vrees benader.

Aangesien kinders die beste leer deur ervaring, moet ons hulle geleenthede bied wat hulle buite hul gemaksones stoot. Ek was aanvanklik vreesbevange toe Zander, op 15, ses weke in Australië as deel van ‘n uitruilprogram wou deurbring. Ek moes egter leer om te laat gaan is deel van ouerskap. Die persoonlike groei wat ons by hom gesien het, was ongelooflik.

Die manier waarop ons verandering waarneem en bespreek, beïnvloed ons kinders. As ons verandering as ‘n natuurlike deel van die lewe omhels, sal hulle leer om dieselfde te doen en besef dat verandering groei en nuwe geleenthede vir beide hulle en ons kan meebring.

Ek leer nou weer by my kinders

Soos ons kinders volwasse word, verander ons verhouding in een van wedersydse inligting en lesse uitruil. Ek is dankbaar vir hierdie verskuiwing, want soos ons “besig is om ouer te word”, raak dit al hoe meer uitdagend om tred te hou met die vinnige pas van verandering in die wêreld. Ons leer uit mekaar se perspektiewe en ondersteun mekaar deur uitdagings. Hulle inspireer my op onverwagte en verskillende maniere.

Groete

Emsia

As ‘n ma van twee jong volwasse mans, moes ek meer voorbereid op Zanders se versoek gewees het. Tog het sy voorstel, in ‘n behoefte om homself uit te daag, my steeds onkant gevang. Ek moes my jongste 15-jarige seun, se behoeftes objektief evalueer. Dit het gehelp om na te dink oor my volwasse seuns se behoeftes, optrede en ontwikkeling toe hulle ongeveer dieselfde ouderdom was.

Jacques

Die eerste versoek van my oudste seun wat my onkant betrap het, het gedurende sy graad 11-jaar gekom. Jacques wou saam met sy beste vriend en maats op ‘n tienervakansie gaan. Die vriend se broer wat op daardie stadium`n student was, sou die motor die 400km tot in Hartenbos en terug bestuur. Dit was die eerste maal dat `n versoek van die aard my pad kruis. Alarms van potensiële risiko’s het my gedagtes gevul. Ek het egter ‘n vinnige besluit geneem en nee gesê.

Die vriend se ma het haar kundigheid as sielkundige gebruik en my in ‘n boodskap gerusgestel. Sy het erkenning daaraan gegee dat dit algemeen is dat ouers veral met hul oudste kind so voel en reageer. Sy het my verseker dat al die betrokke jongmense verantwoordelik is. Dit is goed as hulle stappe in die rigting van onafhanklikheid te neem. Sy het uit ervaring bevestig dat ‘n ma dié tipe situasies heel anders sien en benader teen die tyd wat dit by haar tweede en derde kind kom.

Voordat ek ‘n finale besluit geneem het, moes egter myself eers met my eie analitiese bendering oortuig. My versoek was Jacques se eerste betekenisvolle les in die die konsep van risiko’s en beheermaatreëls. Ek het hom gevra om ‘n lys saam te stel van al die bekommernisse wat ek oor beplande vakansie mag hê. Vir elkeen van hierdie risiko`s moes hy ook met iets wat my meer gemoedsrus daaroor sou gee, opkom. Jacques baie moeite gedoen met my versoek en oplossings gegenereer vir potensiële bekommernisse bo wat ek verwag het.

Benewens die genot van ‘n onvergeetlike vakansie, het Jacques ook op ‘n heel ander onverwags manier by sy pogings baat gevind. ‘n Vraag in die Engelse graad 12-eindeksamenvraestel het vereis dat studente ‘n motiveringsbrief skryf wat ouers oorreed om hulle toe te laat om saam met vriende op ‘n graad 12-vakansie te gaan.

Christo

Christo, het ‘n bedrywige sosiale lewe gehad.  Ons moes hom oral rondry en in `n behoefte aan  onafhanklikheid het hy`n motorfiets as oplossing voorgestel. Daardie motorfiets het tot my voortydige  veroudering gelei. Toe hy een aand nie op die afgespreekte tyd by die huis was nie, het ek al die ongeluk in my gedagtes sien afspeel.

My paniek het vir Charl ook uit die slaap gehou en my man het aangebied om my te help om die noodeenhede van verskeie hospitale te kontak. Die eerste hospitaal wat ons bereik het, het pas ‘n ongeval van ‘n motorfietsongeluk opgeneem. Toe ek egter verneem dat die pasiënt Engels praat, het ek besef dit was nie Christo nie. Dit het baie selfbeheersing gekos om tot die volgende dag te wag voordat ek in ‘n beter emosionele toestand was om my ervaring en perspektief van die situasie met hom te deel.

Gedurende sy graad 11-jaar het Christo my genader met ‘n versoek om aan ‘n uitreikprogram na Zambië deel te neem. Die feit dat die uitreik deur die skool georganiseer was, het my meer op my gemak laat voel om my kind na Afrika te stuur. Dit was ‘n ongelooflike geleentheid om sy perspektief op die wêreld te verbreed.

Terwyl hulle daar was, het die jong deelnemers by Zambiese gesinne gebly en hulself in die plaaslike kultuur verdiep. Christo het stories vertel hoe hy saam met die gesin se kinders ‘n hoender vir aandete gevang het en die vere gepluk het voordat hulle dit in die pot gaargemaak het. Ten spyte van beperkte hulpbronne, het die Zambiese gashere hul besoekers met die grootste gasvryheid behandel. Hulle het vir hulle die vleis aangebied terwyl hulle net mieliepap saam met die vleissous geëet het. Hierdie ervaring het my tienerseun se deernisvolle hart diep geraak.

Zander

Zander se onlangse versoek was om aan ‘n uitruilprogram wat deur die Round Square-organisasie by sy skool aangebied word, deel te neem. Die reëling stel ‘n student van ‘n ander land in staat gestel om vir ses weke by ons tuis te gaan en saam met Zander skool by te woon. Daarna besoek Zander weer vir ses weke die student se tuisland, gaan by sy gesin tuis en woon saam met hom sy skool by. Zander mis die see en wou baie graag na `n skool naby die see gaan. Dit het dus uitstekend vir hom uitgwerk toe die uitruil met `n student Zander se ouderdom in Perth is.

Die idee om my 15-jarige seun alleen op ‘n vliegtuig na Australië te stuur om vir ses weke by vreemdelinge te gaan woon, was skrikwekkend. Ons het dadelik ‘n aanlynvergadering met die gesin gereël. Na ons virtuele ontmoeting het ek baie meer rustig gevoel. Daar was vinnig  ʼn gemaklikheid met mekaar en hulle lewenswyse het bekend gevoel.

Ons sien gretig uit na Campbell se aankoms in Zürich net na die Paasnaweek. Hy is opgewonde om sneeu vir die eerste keer te ervaar en wil sy Frans, wat hy as Addisionele Taal op skool neem, oefen. Ons het belowe om hom na die Alpe te neem om in die sneeu te stap of te slee en om ‘n Franssprekende gebied in Switserland te besoek. Campbell was verheug om te hoor ons het treinkaartjies bespreek vir ‘n langnaweek besoek aan Parys.

Scotch College, Perth

Zander en Campbell vlieg saam na Perth op 17 Mei. Zander gaan saam met Campbell Scotch College Boys’ School bywoon. Hy sal die skooldrag dra en een keer per week by die Kapeldiens aansluit. Daarbenewens sal Zander op Vrydae aan die saalbyeenkoms deelneem en die seuns aanskou wat in huisgroepe marsjeer op die maat van die College Pipe Band. Bekend vir sy uitnemendheid, tree die College Pipe Band gereeld by Internasionale Tattoos op.

Daarbenewens sal Zander aan die skool se verpligte sport- en gemeenskapsdiensprogramme deelneem. Laasgenoemde bied aan studente ‘n kans om hul Christelike waardes op tasbare wyse in die praktyk uit te druk. Scotch College werk saam met verskeie organisasies, insluitend Disabled Surfing, Second Bite (wat kos herverdeel), Salvation Army, en People Who Care, onder andere.

Om ons kinders te laat gaan is ‘n daad van liefde

Ek is bly dat my kinders hulself uitdaag. In die proses daag hulle my ook uit en help my om deur hul ervarings te groei en die wêreld te ontdek.

Ons uitdaging, as ouers, is om te erken dat terwyl vashou gerusstellend kan voel, dit ‘n diep liefdesdaad is om ons kinders toe te laat om te groei en te floreer. Ons moet hul toenemende onafhanklikheid ondersteun en vier. Wanneer hulle vertroue in hul vermoë om op hul eie voete te staan het, sal hulle terugkeer en ons band sal een van liefdevolle interafhanklikheid wees.

As ouers moet ons ons kinders se groeiende onafhanklikheid fasiliteer, ondersteun en vier, al is dit moeilik. Om te laat gaan is ‘n daad van liefde. Wanneer hulle vertroue in hul vermoë om op hul eie voete te staan het, sal hulle terugkeer en ons band sal een van liefdevolle interafhanklikheid wees.

Groete

Emsia