emsia.kruger - Letters Home

Die Corona virus het almal op hol

09/02/2021 emsia.kruger

20 Maart 2020

Corona virus het die wêreld op hol! Mense se vernislagies raak dun en die onseker omstandighede bring die verskillende nasionaliteite se eiesoortige kleure na vore wanneer hulle onder druk is. Ons Suid Afrikaners oorleef moeilike tye met humor en kreatiwiteit. Die Switsers hanteer moeilike tye met reëls en prosesse. In die omstandighede het ons het nou meer as ooit waardering vir al die grappies op Facebook en is dankbaar vir almal wat dit aanstuur.

Elke oggend, as Charl probeer uitvind watter vure brand die hoogste, kry ons die nuutste nuus oor die Corona virus situasie. Die hospitale moniteer die situasie noukeurig om gereed te wees. Die eerste impak was die regering wat afgekondig het dat alle byeenkomste van meer as duisend mense gekanselleer moet word. Hierdie tyd van die jaar is daar baie feeste en byeenkomste om mense deur die laaste winterkoue te dra, wat nou gekanselleer is.

Werk van die huis af

Werkgewers het aanbeveel dat werknemers nie met publieke vervoer mag reis nie en vergaderings moet aanlyn plaasvind. Prosesse en tegnologie word in plek gestel sodat nie-mediese personeel van die huis af kan werk. Die hospitale is besig om hulleself in te rig om pasiënte te versorg soos nodig. Ooreenkomste word met verskaffers gesluit om beskikbaarheid van mediese items soos gesig-maskers en ventilators te verseker. Die meeste verskaffers van die items is ironies genoeg in China!

Woon skool aanlyn by

By Zander se skool het hulle ook die nodige voorbereidings begin tref as die skole sou sluit. Hulle is ingerig en die kinders opgelei om skool by te woon in ŉ virtuele klaskamer op hulle rekenaars van die huis af. Alle sportbyeenkomste en skool vergaderings met ouers is gekanselleer. Die geleentheid waar al die graad 5 ouers die kinders se harde werk ten opsigte van hulle wêreldprobleem navorsing sou kon aanhoor en aanskou is ook gekanselleer. Dit is ironies dat die oorsaak van die verandering in plan ŉ onverwagse wêreldprobleem met die naam Corona virus is.

Impak op toerismebedryf

Charl het ŉ gunsteling fondue restaurant in Zürich wat hy al vir 25 jaar besoek. Voorheen moes hy ten minste twee weke voor die tyd ŉ tafel bespreek. Die afgelope tyd was die restaurant net kwart vol. Toeriste is minder en veral die gebrek aan Chinese toeriste laat ŉ groot leemte. Die eienaars is baie bekommerd oor die toekoms van hierdie top restaurant in Zürich. Baie mense in die toerisme-bedryf het reeds hulle werk verloor. Daar is ook minder mense sigbaar op straat en in die treine en busse.

Ons het vele stories gehoor van verjaarsdagvieringe of huweliksherdenkings in die mooiste dele van Italië wat afgestel moes word weens kwarantyn. ŉ Kennis ‘n student by Milaan Universiteit. Hulle het 23h00 uur gehoor die Universiteit sluit en Milaan word in kwarantyn geplaas. Sy het onmiddellik in haar motor geklim en Zürich toe gery, want die polisie het dadelik beperkinge begin plaas op die mense se bewegings. Sy kon gelukkig net betyds daar wegkom.

Ons hou die situasie versigtig dop en gee ons samewerking. My grootste vrees is dat die situasie so draai dat ons nie vroeg in April Suid Afrika toe kan kom nie. Charl se grootste vrees is dat ons wel Suid Afrika toe gaan en nie weer kan terugkom Switserland toe nie!

Groete

Emsia

Ons maak wonderlike winter pret ontdekkings

02/02/2021 emsia.kruger

28 Februarie 2020

ŉ Onverwagse weeklange sport-vakansie in Februarie het ons verras. In Switserland sluit die skole vir ŉ week of twee tussen die einde Januarie en middel Maart om die mense geleentheid te gee om te gaan ski. Die Desember vakansie is baie kort en die sneeu val gewoonlik eers later. Almal hier sien baie uit na die ski-vakansie en hulle bespreek verblyf in die berge lank voor die tyd.

Ski-vakansie realiteite

Teen die tyd dat ons verblyf probeer bespreek het, het ek gou agtergekom dat die vraag groter as die aanbod is. Ek het ook agter gekom dat ŉ ski-vakansie ŉ peperduur uitstappie is tussen verblyf, ski-toerusting, klere en passe om tot bo in die berge te kom.

Ons het die addisionele probleem dat ons nie kan ski nie en met Charl wat by ŉ hospitaalgroep werk, goed ingelig is oor die aantal ski-ongelukke per jaar. Daguitstappies was ŉ goeie manier om nuwe ontdekkings te maak en meer inligting te bekom vir die toekoms.

Termiese spa’s

Een van die heerlike ontdekkings was die termiese spa’s wat in hierdie lande voorkom. Ons het twee van hulle besoek en beide was groot bederf. Die Switsers verstaan watter welkome lafenis en pamperlang die warm water vir seer spiere is. In die spa is daar gewoonlik een groot swembad met waterspuite teen die kant wat jou lyf masseer. Besoekers staan in ŉ ry en beweeg van een hoë druk spuit na ŉ volgende elke twee minute. Die eerste waterspuit begin by jou kuite en die laaste een eindig by jou skouers.

Ek is mal oor die stoombaddens wat verskillende aromageure stoom vrylaat. Meeste spa-areas het ŉ buitelug swembad waar jy met jou lyf in heerlike warm 38 grade water staan terwyl jy na wit gesneeude berge kyk en die ysige lug op jou gesig voel. Dit voel onwerklik en is asemrowend mooi.

Die een spa het ŉ soutbad in ŉ ondergrondse grotagtige area met rustige klanke. By die ingang is daar lang verduidelikings van die gesondheidsvoordele van sout vir die menslike liggaam. Dit het my met nuwe oë na die voordele van ŉ son, see en strand vakansie laat kyk.

Watervalle in Rynrivier

Een van ons daguitstappies was na die watervalle in die Rynrivier naby aan die Duitse kant. Dit was pragtig om die massas water te sien, die gedruis te hoor en die ligte sproei op jou gesig te voel. Ons het net daar besluit dat ons in die somer sal terugkom om die sproei vanaf ‘n roeibootjie op die rivier te ervaar.

Sledging by Elm

Daar is gelukkig verskeie maniere om die sneeu te geniet as jy nie vaardig op ski’s is nie. As Suid-Afrikaners wat nie eintlik sneeu gewoond is nie, is al die opsies effens oorweldigend. Een opsie is “sledging” as jy met ŉ houtslee teen die heuwels af gly.

ŉ Ander opsie is om te “snow-shoe” as jy groot plat verlengings aan jou skoene vashaak ten einde bo-op die sneeu te loop. “Cross-country” is ŉ ander opsie vir die wat vaardig genoeg is om met die ski’s vêr afstande in die sneeu paadjies te beweeg. Ons het besluit om met die “sledging” te begin om selfvertroue te wen.

In teenstelling met vorige jare het hier naby aan ons amper geen sneeu geval nie. Die Switsers skryf dit toe aan globale aardverwarming. Daar was darem twee kere ŉ ligte sneeuval wat groot opwinding verskaf het. Meer sneeu het aan die Franse en Italiaanse dele van die Alpe voorgekom.

By Elm aangekom het ŉ kabelkarretjie ons vyfhonderd meter hoër geneem vanwaar ons teen die berg op ŉ slee afgegly het vir ŉ twintig-minute-lange rit. Die rit was soms baie hobbelrig en vreesaanjaend as jy spoed op tel terwyl jy die afgrond net hier langs jou kan sien. Ons het kwaai met ons skoene gerem om die slee in die pad te hou terwyl die sneeu opspat in ons oë. Ons skoene, sokkies en broeke was sopnat maar die adrenalien het lekker vinnig deur ons are gepomp.

Groete

Emsia

Simbool van hoop in die natuur of in mense

26/01/2021 emsia.kruger

Ons hou die media fyn dop om op hoogte te bly van gebeure en nuus in ons land. Suid-Afrika gaan deur ‘n moeilike tyd, en ons familie en vriende ly om verskeie redes. My familie se besigheid is boerdery, en die boere in Suid-Afrika het verskeie uitdagings. Plaasmoorde, brande, droogte en grondonteiening sonder vergoeding konfronteer hulle sonder einde.

Boks vir ‘n boervrou projek

Ten spyte van hierdie uitdagings is daar iets van wedersydse ondersteuning en liefde wat meer sigbaar word namate dinge meer uitdagend raak. Die boks vir ŉ boervrou-projek in Suid Afrika is ‘n kreatiewe idee om liefde en ondersteuning tasbaar te maak. My suster Ansa het ‘n spesifieke ervaring met my gedeel wat my soveel hoop gegee het dat ek dit graag as ‘n simbool van hoop vir jou in moeilike tye wil deel.

Met die onlangse brande in die Vrystaat het die boere daar soveel bokse vir ‘n boer ontvang dat hulle besluit het om sommige na die Noord-Kaap te stuur as hoop vir boere wat gebuk gaan onder erge droogte. Een aand het Andre huis toe gekom met gevulde bokse van die Noord-Kaap Boerevereniging.

Saam met die bokse was ook briewe met bemoedigende woorde of ‘n bybelvers, maar meestal sonder ‘n naam. Een van die bokse het egter ’n brief met ’n naam en telefoonnommer gehad, en al was dit laataand, het Ansa besluit om ’n dankie-boodskap te stuur.

Ansa skryf:

“Liewe Gerda,
Ek is seker jy slaap reeds. Enigiemand wat vandag hard gewerk het, slaap reeds. Jy ken my nie, maar vanaand het jy my soos ‘n honger hond laat huil. Vanaand het my man van die boerevereniging gekom met jou spesiale boks met geskenke. Nie net het jy vandag jou kosbare kos, koffie, badsout en toiletpapier met ons gedeel nie, maar jou hart ook. Terwyl ek die boks oopmaak, kon ek liefde ervaar, al ken ek jou nie.
Dank die Here vir mense soos jy. Dankie dat jy ons wil help sonder om ons te ken. Ons gaan ‘n ontspannende bad hê, en ons is mal oor koffie! Toe my man die koffie sien, was hy opgewonde. Jy sal nie weet wat dit vir ons beteken nie. Mag die Here jou en Oupa baie seën! Jy is nog steeds so bevoorreg om ‘n pa te hê! As ek verkeerd tik, kan ek nie deur die trane sien nie en het ‘n bril nodig op amper 50. Mag die Here jou in ruil daarvoor seën met iets besonders net soos jy ons geseën het!
groete, Ansa van Zyl”

Gerda antwoord die volgende oggend:

“Liewe Ansa, hallo
Vandag het jy my dag gemaak. Ek het vir ‘n vriendin gesê ek wens ek kon daar wees as iemand een van my bokse oopmaak. Die Here het my daardie wens gegee. Baie dankie vir die dankie-briefie aan my!
Jy is die mooiste vrou met die mooiste kinders met ‘n talent met woorde! Ek is dankbaar vir alles wat ek hoor. Ek het nog nooit in my lewe daardie handelsmerk koffie probeer nie. ‘n Ou skoolvriendin in die Kalahari, ook ‘n boervrou, het my raad gegee oor wat om te gee. Sy het ook bokse ontvang. Sy het goed voorgestel wat boere bederf sal laat voel, al is dit net ’n paar items.
Ek wou weet watter handelsmerk koffie boere drink. Koffie was eerste in my hart! Sy het ‘n foto gestuur en vir my gesê dit is wat sy nou drink, maar sy glo enige koffie is goed. Ek wou hê die koffie moet buitengewoon wees. Ek het daardie koffie vir jou van die rak gegryp met ‘n gejuig in my hart. Miskien moet ek myself ook met ‘n sak bederf.
Ek het oor die radio gehoor drie trokke met geskenke vir die boere is verbrand en het gewonder of my drie bokse in as vergaan het. Dit is ‘n tema in my lewe wat ek aan ander gee sonder om te weet wat met my gawes gebeur. Die afgelope tyd raak ek soms moeg en moedeloos omdat die stryd groot is.
Die bevestiging dat my boks opgedaag het en ‘n gesin geseën het, is ‘n groot troos vir my hart. My trane loop. Dankie, liewe Ansa, vir jou pragtige brief aan my. Kan ek vir jou bid? Hoe gaan dit? Geniet elke oomblik van alles in daardie boks. Ek het die boks met liefde en gebed gestuur.
Liefde Gerda”

Ons Vader gebruik ons om Sy liefde aan ander oor te dra. In ons wêreld is daar baie swaarkry en baie geleenthede om God se liefde te wys. Die wedersydse liefde wat uitgespreek word tussen twee gesinne wat mekaar nie ken nie, is nog ‘n groot inspirasie vir my.

God het ook onlangs Sy Liefde gewys op ‘n direkte manier wat boere die beste verstaan. In gebiede met erge droogte vir jare het die sluise van die hemel oopgegaan, en baie water het geval. Die dorre aarde het dankbaarheid getoon en vinnig omskep in die mooiste groen landskap.

Wanneer dinge moeilik raak, en ons dink ons kan nie verder gaan nie, moet ons mooi kyk. Daar is altyd ‘n simbool van hoop. Soms is dit in die natuur, maar ander kere kom dit as mense wat onverwags opdaag en help waar nodig. In hierdie Covid-tye het ons almal simbole van hoop nodig. Ons moet optree wanneer ons gekies word om die simbool van hoop vir iemand anders te wees.

Saam met Gerda se brief het sy ook ŉ lied gestuur. Gaan luister gerus die woorde van I have this hope lied en kyk foto’s van hoe die Kalahari in groen verander.

Groete

Emsia

Migrasie vind wêreldwyd plaas

19/01/2021 emsia.kruger

By Zander se nuwe skool was migrasie die eerste onderwerp waaroor hulle navorsing en ŉ klasaanbieding moes doen. Migrasie was ŉ goeie onderwerp om mee te begin aangesien dit al die families by sy skool persoonlik raak. Hulle het spesifieke faktore wat migrasie veroorsaak bespreek en moes ŉ toepaslike migrasie voorbeeld uit die geskiedenis van hulle land van afkoms kies vir hulle navorsingsprojek.

Gelukkig vir ons Suid Afrikaanse geskiedenis, kon Zander sy hele projek oor Jan van Riebeeck en die speserye uit Indië doen. Die skool het selfs van die ouers genooi om persoonlike migrasie-stories te deel, wat die kinders baie interessant gevind het.

In Suid-Afrika is migrasie ŉ groot werklikheid – in sowel as uit. Daar is soveel mense wat vanuit Afrika lande na Suid Afrika toe trek in die hoop vir werk en ŉ beter bestaan. Dan is daar net soveel mense wat uit Suid Afrika trek in die hoop vir werk en ŉ beter toekoms.

Samuel van Malawi

Tegnologie help om kontak te hou met ons hartsmense. Samuel, ons tuinman in Suid-Afrika, is van Malawi. Taal was maar moeilik, maar hy het vroeg-vroeg gevra vir die “wee-fee password” om met sy mense tuis te kommunikeer. Ek het met baie deernis geluister as die man met sy mooi glimlag oor sy klein kinders in Malawi vertel, terwyl die trane onbeskaam oor sy wange loop.

Met ŉ klip in my hart het ek geweet my dag is ook op pad dat my kinders so vêr van my af gaan wees. Samuel stuur nou en dan met trots vir my foto’s van ons tuin in Welgemoed wat hy steeds met liefde en sorg vir die nuwe eienaars onderhou. Ek neem aan hy het hulle “wee-fee password” ook gekry.

Samuel en sy vrou, hulle huis in Malawi en hulle seun

Zürich vlugtelingkamp

Mense migreer vir verskillende redes, maar ŉ groot groep mense wat migreer is vlugtelinge. Ek is deel van die skool se “Community Impact” mamma-groep wat Vrydae die vlugtelingkamp in Zürich besoek. Die stories wat mens daar hoor is maar baie onstellend.

Teen die tyd dat die vlugtelinge veilig by ŉ vlugtelingkamp aankom, is hulle al deur baie trauma. Die hartseerste stories is van ouers en kinders wat van mekaar verwyder raak gedurende die vlugproses en dan nie weet of hulle mekaar ooit weer gaan sien nie.

Ek probeer maar fokus op die positiewe en doen moeite om die tydjie wat ons daar is, lekker te maak. Ons gaan net vir twee ure en maak saam pizzas en speel verskeie speletjies met die kinders. Kommunikasie is ‘n uitdaging, want meeste van hulle praat Persies of Arabies.

Hulle begin leer van die begin af Duits en dit is die enigste gemeenskaplike taal wat meeste van ons met hulle het. Daar word ek gedwing om my Duits te oefen. Gelukkig praat hulle stadig en ŉ basiese Duits. Die tieners help my sommer gou reg as my Duits nie reg uitkom nie. Ek geniet veral die kleintjies wat sommer maklik op my skoot kom sit of my hand vat om vir my te wys wat hulle wil hê of doen.

Verskillende tale is ‘n uitdaging

Baie van die vlugtelinge kom van Iran, Irak en Afghanistan met Persies as taal en dan dien een van die ICS mammas wat kan Persies (Farsi) praat, baie maal as tolk. Sy luister na die vlugtelinge se stories en deel dit met ons. In baie van die lande kry mense baie swaar as gevolg van korrupsie in die regering.

In sommige lande misbruik die regering die moslem godsdiens om landsburgers te manipuleer en daar word erg teen vrouens gediskrimineer. Vrouens en dogters word verplig om die kopdoek (Hijab) in die publiek te dra en word in die tronk gegooi of swaar beboet as hulle nie dit doen nie. In Iran het mans weens die wette baie mag oor hulle gesinslede en ek het gou besef dat baie vrouens en kinders uit Iran wegvlug weens gesinsgeweld.

Verlies aan voorregte wat burgerskap bied

Mense vlug of trek omdat hulle hoop op iets beter in ŉ ander land. In baie gevalle word daar nie aan hulle verwagtinge voldoen nie, want hulle besef gou dat hulle nooit dieselfde voorregte as burgers van daardie land sal hê nie. In ŉ ander land sal jy na ‘n paar jaar in die samelewing inskakel, maar tog op ŉ manier lewenslank ŉ buitestaander wees.

ŉ Mens kan kos leer eet, taal leer praat, maar kultuur is nie oordraagbaar nie. Kultuur vorm deel van jou identiteit van kleins af en is so ŉ belangrike deel van wie jy is. Dit help jou die konteks verstaan, weet wat die ongeskrewe reëls is en veroorsaak dat jy saam kan lag as iemand ŉ grappie maak, wat ons as Suid Afrikaners tog so graag doen.

Om na ŉ ander land toe te trek het altyd ŉ impak op die mense naby aan jou en vir hulle is dit soms erger, want hulle was nie noodwendig deel van die besluit nie. Hulle ervaar nie die avontuur nie, net die verlies.

ŉ Mens mag nooit ŉ ander persoon se keuses en besluite oordeel voor jy nie in sy skoene geloop het nie. Die faktore en omstandighede wat besluite dryf, is uniek tot elke persoon. Met ons korttermyn kontrak hier in Switserland kry ons ŉ voorsmakie van hoe dit voel. My gevolgtrekking is dat migrasie nie ŉ besluit is wat ŉ mens maklik neem nie. Daar is baie uitdagings in so ŉ veranderingsproses. Ek is seker die miljoene mense regoor die wêreld wat die besluit deur die eeue heen moes neem vir hulle eie unieke redes en die aanpassing moes maak, sal die feit bevestig.

Groete

Emsia

My kinders verlaat die nes

12/01/2021 emsia.kruger

Aan die einde van elke jaar stap kinders vir die laaste maal by die skool uit en maak gereed vir ŉ nuwe hoofstuk in hulle lewe. Aanvanklik is almal maar bang en onseker met die aanvang van die na-skool hoofstuk en jy as ouer hoop en bid vir die beste. Dit is baie spesiaal om die transformasie en groei in selfvertroue by elkeen op sy of haar unieke manier waar te neem.

Tot dusver het ons die voorreg gehad om die transformasie by Candice en Jacques te kon waarneem en Christo is nou gereed om sy nuwe hoofstuk te begin.

Candice

Candice het vier jaar gelede as onseker eerstejaarstudent haar intrek in ŉ koshuis in Potchefstroom geneem. Sy het hard gewerk, wonderlike vriende gemaak, al hoe meer geleenthede aangegryp en getransformeer in ŉ pragtig jong selfstandige vrou. Sy het pas haar onderwysgraad by NWU in Potchefstroom voltooi en sien uit na ŉ jaar van skoolhou saam met haar vriend Tristan in Thailand.

Christo

Christo het sy intrek in Matieland as eerstejaar geneem om ingenieurswese te studeer . Ek sou graag wou help pak en rondry om die laaste benodigdhede vir Christo se nuwe hoofstuk te kry. Ek wou graag die rektor se toespraak op ŉ pragtige somersnamiddag op Coetzenburg gaan luister terwyl ek opgewonde oor die wonder van jonkwees raak. Ek kon egter net aan hierdie kant van die aardbol sit en na koshuis intrek-foto’s kyk met Stellenbosch se blou berge en groen akkerbome wat die agtergrond inkleur. Die rektor se toespraak het ek op ŉ video gekyk wat ŉ dierbare vriendin vir my gestuur het.

Universiteit Stellenbosch

Jare gelede het ek al verlief geraak op Stellenbosch met sy Eersterivier, ou eikebome en uitbundige studentevrolikheid. Alreeds werkend, het ons Maties se Vensters-geleentheid en die feestelikheid van die eerstejaarstudente se bydraes tot die vermaaklikheidsprogram geniet. Ek het begin uitsien na die dag dat ek deel kon wees van my eie kinders se studentejare in hierdie historiese dorp. ‘n Paar jaar gelede het ons ‘n woonstel in Stellenbosch gekoop tussen die Fakulteit Besigheid en Ingenieurswese, sodat die studentehuisvesting vir die seuns in plek is.

Jacques

Met groot opgewondenheid het ons die Desember van Jacques se matriekjaar in 2017 die woonstel reggekry vir sy groot begin. Die mansstudent wat op daardie stadium uit ons woonstel getrek het, was ŉ tweedejaars ingenieurs student wie se ouers in Dubai gewoon het. Die jongman was so selfstandig. Ek was baie beïndruk oor hoe hy self regkom, maar ek het tog ook so jammer vir hom gevoel met sy ouers so vêr. Ek dank die Vader elke dag dat ons nie weet wat die toekoms inhou nie, want min het ek geweet wat vir my voorlê!

NWU Potchefstroom

Binne ‘n week nadat Januarie 2018 aangebreek het, het die realiteite tot my deurgedring dat Jacques nie ŉ Matie gaan word nie. Ek was verplig om te aanvaar dat Ons Hemelse Vader ander planne vir hom het. Ek moes baie hartseer en onseker oor hoe hy sy pad gaan vind, afskeid van hom neem in die vertreksaal van die lughawe vir sy reis Potchefstroom toe, wat 1300km ver weg is.

Hy het net vir een nag aan die ander kant slaapplek in Candice se nuwe leë woonstel gehad. ‘n Dun kombersie was al beddegoed was in sy tas kon pas. Die res was aan hom oorgelaat. Hy het blykbaar die kombers as kussing gebruik en die gordyn as laken. Vele wonderwerke later het hy darem blyplek gehad in Campus Key en moes hy vir hom self sorg.

Nou, twee jaar later, sien ek ŉ pragtige jong man wie vinnig moes onafhanklik word, heerlike kos kook, ŉ verskil in ander se lewe maak en hard werk aan sy toekoms. Ek is baie trots op hom. Jacques is gretig om sy laaste jaar van sy besigheidsgraad by NWU in Potchefstroom af te handel sodat hy as gebore entrepreneur al sy idees en planne in werking kan stel.

Christo intrek by Helshoogte, Stellenbosch

Christo se intrek in Helshoogte

Op 22 Januarie 2020 het Christo in Helshoogte manskoshuis op Stellenbosch ingetrek om sy hoofstuk as student te begin. Met sy ma vêr weg, is daar baie ooreenkomste tussen my twee seuns se situasies. Hy moes self planne maak, besluite neem en hulp kry waar nodig.

Sovêr gaan dit baie goed en geniet hy al die nuwe ervaringe en mense. Ek staan net altyd verstom oor die engele op ons pad wat help waar nodig met soveel liefde en omgee. Net soos wat ek met Jacques gedoen het, beplan ek om in April 2020 by Christo in Stellenbosch te gaan kuier om te sien hoe sy nuwe tuiste en lewe lyk. Ek kan nie wag nie!

Hierdie paar jaar tussen nes verlaat en jong volwassene gaan ongelooflik vinnig verby. Dit is ŉ periode van nuwe vriende maak, waardes bevraagteken en toets, ontdek wie hulle is en watter rol hulle in die samelewing wil speel. Die jongmense raak selfstandig en die verhouding tussen ouer en kind verander na ŉ verhouding tussen twee volwassenes. Dit verg groei en aanpassing vir beide partye.

Groete

Emsia

Ons eerste jaar se hoogtepunt afsluiting

07/01/2021 emsia.kruger

Oor die jare heen het ons die nuwe jaar op verskillende plekke ingewag en so kosbare herinneringe versamel. Elke plek het sy eie tradisies en ons was nuuskierig oor die Silvester ervaring, soos wat hulle daarna in Switserland verwys. Dit was ons eerste winterervaring en met ysige temperature was dit baie anders as ons somerervarings.

Rigi Kulm in die Alpe

Candice en Tristan wou graag hulle Switserse besoek in die sneeubedekte Alpe afsluit. As deel van ‘n daguitstappie het ons Luzern en die berg Rigi Kulm besoek. ‘n Kabelkar het ons 1800 m hoog geneem om die spierwit en asemrowende mooi landskap te aanskou. Groot dele was bedek met gladde ys en ons het almal ‘n beurt gekry om verleë op ons boude te land. Candice en Tristan se besoek is letterlik en figuurlik op ‘n hoogtepunt afgesluit.

Lausanne

Die laaste twee dae van 2019 het ons in Lausanne aan die Franse kant van Switserland deurgebring. Die koue het ons gedwing om binnenshuise aktiwiteite te soek. Museums is gewoonlik nie hoog op ons toeristelys nie, maar ons besoek aan die Olimpiese Museum was vir my ‘n hoogtepunt. Ek het baie interessante dinge geleer deur middel van visuele en interaktiewe aktiwiteite.

Uiteindelik het die laaste dag van die dekade aangebreek. Tot 17h00 was die winkels nog oop en die strate vol mense, maar daarna was daar amper niemand meer op straat te sien nie. Ons het ons verkyk aan die sjampanje en wyn wat op die woonstelle se vensterbanke vir die viering van die nuwe jaar koudgemaak word.

Silvester vieringe

Met ons soektog na ‘n feestelike Silvester viering, het ons einde ten laaste ŉ area met straatmarkies en musiek gevind. Ek het vir die eerste keer ŉ stil disko ervaar. Lywe beweeg rond met verligte oorfone. Daar word drie verskillende liedjies op ŉ gegewe tyd gespeel en dit word onderskei deur die kleur liggies van die oorfone wat dit moontlike maak vir dansmaats om na verskillende musiek op ŉ gegewe tyd te luister.

Die sigbare polisiëring was beperk tot drie polisiemanne wat van die trein afgeklim het met koffie en eetgoedjies vir die ysige wintersaand. Ons het geen vuurwerke gesien nie. Dit was ŉ skrille kontras met Rio de Janeiro waar die polisie die vorige jaar van vroegoggend af met masjiengewere die strate vol gestaan het. Eintlik was alles ŉ skrille kontras met Rio, insluitend die aantal mense, die geraas, die temperatuur asook die skouspel van vuurwerke wat tot vroegoggend in Rio aangehou het. Die enigste gemene deler was die sterk reuk van dagga op albei plekke.

Die jaar is in Lausanne afgesluit met ‘n orreluitvoering in die stad se pragtige katedraal. Ek het so daarna uitgesien om dit by te woon, maar die prys van die toegangskaartjies het ons in ons spore laat omdraai om eerder ‘n warm sjokolade by die huis te geniet. Ons is net voor middernag terug na die katedraal met massas mense wat uit hul gesellige woonstelle gekom het.

Om 00:00 het die klokke van die katedraal oorverdowend vir 15 minute begin lui met rooi ligte en rook wat dit laat lyk het asof die toring aan die brand is. Dit was vir ons baie interessant om te ervaar hoe die Switsers in Lausanne die nuwe jaar verwelkom.

Skidorpie Leysin

Nuwejaarsoggend is ons na ŉ skidorpie Leysin, om te sien ‘n Switserse wintervakansie te ervaar. Dit het vir my soos ŉ stranddorp in Suid Afrika, net met ŉ sneeu-tema, gevoel. Hierdie vakansie-dorpie het ook menigte toeriste-winkeltjies en ŉ tekort aan parkeerplek. In plaas van toue vir die waterpark staan hulle in toue vir die kabelkarretjie op na die-ski area toe. Die meisies het in plaas van ontwerpers-bikini’s, ontwerpers ski-uitrustings aan

. In die aand is almal gedaan van in die sneeu baljaar. In Suid Afrika het die branders en die son hulle uitgeput. ŉ Strandvakansie in Suid Afrika is natuurlik net baie goedkoper is as ŉ skivakansie in Switserland en dan is dit onmoontlik om ‘n Switserse kaasfondue of raclette met ‘n Suid Afrikaanse braaivleis of potjiekos te vergelyk.

Mag 2020 julle almal uitstekend behandel en aangename verassings en geleenthede oplewer. Aangesien die lewe mos in balans is, hoop ek verder ons almal vind kreatiewe oplossings vir die uitdagings wat ons pad kruis en vrede en aanvaarding met die dinge waaroor ons nie beheer het nie. Ek sien uit na ons kuier in April 2020.

Groete

Emsia

My kinders se kuier was my groot kersgeskenk

17/12/2020 emsia.kruger

As ‘n Suid-Afrikaner is Desembervakansie vir my sinoniem met see, strand, lang sonskyndae, braai, familie en vriende. Hierdie vooruitsig het my nog elke jaar deurgehelp as my energietenk se naald gevaarlik laag lê. Voorbereiding vir die vakansie en feestyd is net so lekker soos die vakansie self.

Ek kon my kinders teen my vasdruk

Hierdie jaar is natuurlik ‘n ander ervaring. Winter in Desember is vir my net so ‘n vreemde konsep as wat ‘n sonnige Kersfees sekerlik vir enige Europeër moet wees. Hierdie jaar was die grootste deel van my beplanning en voorbereiding gewei aan my seuns en Candice se besoek in Desember. Ondanks die visumuitdagings en vertraagde vlugte was alles die moeite werd toe ek hulle doodmoeg deur die deure van die Zürich-lughawe sien stap en hulle teen my kon vasdruk. Hulle besoek was my grootste Kersgeskenk!

Zürichmeer en Kersmarkte

Ek was gretig om vir hulle die kersversierings in die hoofstraat sommer al op die aand van hulle aankoms te wys. Ons het van die treinstasie na die meer geloop en die kleurvolle versierings en feestelike atmosfeer van die Kersmarkte geniet.

Ek moes noukeurig beplan om al my nuwe ontdekkings met hulle te deel in die kort tydjie wat hulle hier was. Ons het ‘n balans gevind tussen die wandeling deur die woud naby ons huis en die ontdekking van die ou stad van Zürich. Ons het pragtige foto’s geneem van die brûe oor die Limmatrivier en die vele kerktorings. Met ons fles koffie en ‘n kosblik vol toebroodjies het ons langs die Zürichmeer piekniek hou.

Rapperswil

Ons het met die trein al langs die meer tot by Rapperswil gery. Dit is ŉ pragtige ou stad op die oewers van die Zürich meer en die kersmarkies en kosstalletjies het ŉ gesellige atmosfeer geskep. Op die heuwel van die stad is ŉ pragtige kasteel wat al gedurende die twaalfde eeu gebou is.

Lindt sjokolade fabriekswinkel

ŉ Besoek aan die Lindt sjokolade fabriekswinkel was ŉ moet om geskenkies te koop vir almal in Suid Afrika. Die winkel is langs die fabriek en van vêr af word jy verlei deur die sjokoladereuk wat in die lug hang. Aan die voorkant van die winkel is al die pragtige uitstallings van gekleurde sjokolade balletjies en aan die agterkant is die winskopies in grootmaat beskikbaar.

Ons almal se eerste sneeu-ervaring

Die hoogtepunt was die onverwagse sneeu een aand net voor slaaptyd. Ons het almal weer kinders geword en na buite gehardloop, die sneeu probeer vang, sneeuballe gemaak en foto’s geneem. Die volgende oggend om 6:15 toe Charl werk toe vertrek, was die wêreld bedek met ‘n spierwit laag sneeu en Candice en Zander het briewe aan hul vriende in die sneeu geskryf. Ek sal die gedeelde eerste sneeumoment vir altyd koester.

Candice se wens was om haar verjaarsdag in Amsterdam te vier en hulle drie het met groot opgewondenheid op die vliegtuig geklim om Candice se vriend Tristan daar te ontmoet vir hul eie ontdekkings. Hulle het in ‘n jeugherberg gebly, interessante mense ontmoet en wonderlike ervarings gehad. Na Amsterdam is Jacques en Christo na Londen om Kersfees en Nuwejaar saam met die gesin in die Verenigde Koninkryk te geniet. Candice en Tristan het teruggevlieg om saam met ons Kersfees te vier.

Kersdiens in Duits in die Fraumünster kerk

Kersoggend het ons die Kersdiens in Duits in die Fraumünster kerk bygewoon. Die kerk was stampvol en aan die begin van die diens het hulle die liggies van die kersboom voor in die kerk met ŉ lang stok aansteek. Ons Kersete het uit ŉ mengsel van Suid Afrikaanse en Switserse geregte bestaan en die res van die dag het ons ŉ groot speelkaartkompetisie in ons warm snoesige woonstel gehou terwyl dit ysig koud buite was.

Alhoewel ek verlang het na al die ander familie wat nie by my kon wees nie, was my hart tevrede.

Groete

Emsia

Vermaak geleenthede vir donker winteraande

09/12/2020 emsia.kruger

Hier by ons is dit nou alreeds teen half vyf laatmiddag donker. Met ysige temperature en donkerte buite moet ons dinge vind om onsself in die aande mee besig te hou. Die Switsers het oor tyd baie gebruike en geleenthede geskep om hulle self te vermaak. Ons neem deel en woon by waar ons kan sodat ons by hulle kan leer.

Raap-lanternfees

Halloween, aan die einde van Oktober, het die winterprogram afgeskop. Vroeg in November is daar ŉ raap-lanternfees. Groot rape word uitgehol en ontwerpe in die wande gekerf om te dien as lanterns vir die laternfees. Ek en Zander het die skool se fees bygewoon.

Die kleiner kinders het in skooltyd die mooiste lanterns gemaak en die aand vyfuur het kinders en ouers in die woud agter die skool met die lanterns gaan stap. In die middel van die woud het is daar Switserse volksliedjies met kitaarbegeleiding om ŉ groot kampvuur gesing. Ek verstaan die gebruik gaan terug na die 1800’s, toe rape as stapelvoedsel gedien het. Die afsluiting van die oesseisoen is gedurende November gevier met ŉ dankdiens by die kerk en dan het die mense met die raaplanterns al singende kerk toe gestap.

Fondue en Raclette

Oral in die winkels sien ons ŉ groot verskeidenheid kaas en toebehore vir Fondue en Raclette te koop. Ons is gelukkig genooi vir ŉ fondue-ete by ŉ kollega van Charl se huis. Ek het nooit gedink dat mense so gesellig kan kuier met net brood en kaas nie! Die Switserse wyn het natuurlik ook sy kant gebring. Na al die baie kaas, drink jy Kirsch (kersiebrandewyn) wat help met spysvertering.

Raclette is spesifieke Switserse kaas wat in ŉ Raclette-oondjie gesmelt en saam met gekookte aartappels en groente geëet word. Hulle maak van eenvoudige kos iets baie spesiaals. Charl het net daar en dan besluit dat fondue die manier is hoe hy sy verjaarsdag wil vier. Ons kon dit uittoets met ŉ fonduestel wat hy jare gelede as geskenk, na die aanbied van ŉ opleidingsessie in Zürich, ontvang het.

Yshokkie en ysskaats

Soos ons rugby in Suid Afrika, is yshokkie hier een van die toeskouersporte in die winter. Ons het die geleentheid benut om yshokkie in Lausanne naby aan die Franse grens te gaan kyk. Dit is ŉ baie vinnige sport en interessante ervaring. Hierdie tyd van die jaar word verjaarsdagpartytjies op die ysskaatsbaan gevier.

Die ysskaatsbaan het ŉ mooi verligte Kersboom in die middel en families kom met die ou kleintjies om te skaats. Langsaan die ysskaatsbaan het ŉ groep sesjariges met hulle haasbekkies ŉ yshokkiewedstryd gespeel. Ysskaats disko’s is algemeen gedurende Desember.

Kersmarkte en inkopiestraat

Laat November is ŉ Swarovski kristalboom by die hooftreinstasie aangeskakel om die amptelike Kersvieringe af te skop. Tussen die hooftreinstasie en Zürich se meer is die inkopiestraat met die mooiste liggies versier wat die lug na ŉ sterrehemel laat lyk. Oral is daar stalletjies waar hulle kersgeskenke, kos en glühwine verkoop. Die warm rooiwyn met sy lekker soet speserysmaak maak lekker warm as dit so koud is.

My grootste Kersgeskenk hierdie jaar is my kinders en Candice wat kom kuier. In my hart sal ek na almal wat ŉ Somerkersfees vier verlang en in my geestesoog alles sien wat op julle Kerstafel is. In my gedagtes sal ek saam met julle sing: “Kersfees kom, Kersfees kom – Gee aan God die eer. Skenk ons ŉ helder Somerkersfees met baie seën in hierdie land O Heer!

Ek hoop julle ervaar wonderlike saamwees en ŉ geseënde tyd hierdie Desember.

Groete

Emsia

Ons engele op aarde is sorgvuldig uitgekies

02/12/2020 emsia.kruger

Mense kom in ons lewens vir ŉ rede, ŉ seisoen of ŉ leeftyd. Ons weet egter nie as ons hulle ontmoet, vir watter rede hulle oor ons pad gestuur is nie. Net tyd sal leer.

Oom Frikkie as ‘n Oupa-engel vir ons gestuur

Ek glo vas dat met ons reis hier op aarde, ons Hemelse Vader met baie sorg spesifieke mense uitkies om engele op ons pad te wees. As ons terugkyk op ons lewensreis, kan ons soms met ŉ glimlag terugdink aan die wyse waarop individue ons pad gekruis het, sowel as die unieke rol wat elkeen in ons reis speel. Met die kronkel wat ons pad nou hier Switserland toe gevat het, kry ek net meer herbevestiging van die feit. Daar is ŉ hele paar engele in Suid Afrika wat steeds baie klippe uit ons pad vir ons rol en ondersteuning bied. Ons het gelukkig hier in Switserland ook die engele begin raaksien.

Zander se juffrou, Sandy Hill

Een groot engel is Zander se juffrou, Sandy Hill. Sy is van Britse afkoms, het jare se ondervinding as ma en onderwyseres en weet hoe om amper tieners te hanteer. Tesame met haar liefde vir rugby is sy ŉ perfekte juffrou vir Zander en is hy baie erg oor haar. Sy rig ook hulle binnehuise sokkerspan af. Die Vrydag voor die 2019 wêreldbeker rugby eindstryd het sy haar Engelse ondersteuners-hempie skool toe gedra. Maandag was hy baie trots toe sy hom plegtig voor die klas gelukgewens het met die Bokke se oorwinning. By die tennis het die twee Britse ma’s my ook gelukgewens en die Japannese ma het vertel hoe almal in Japan nou skielik rugbymal is.

Aan die einde van kwartaal een het ons die gebruiklike individuele ouer-onderwyser vergaderings gehad. Kwaai juffrouens maak my na al die jare nog steeds senuweeagtig. Ter voorbereiding van die vergadering het ek vir Zander gevra watse terugvoer ek van Juffrou kan verwag. “Ag Ma, ek dink sy gaan sê akademies gaan dit redelik, maar dat ek heeltemal te veel praat in die klas. Dit is nie ŉ probleem vir my nie, maar ek mag dalk van die ander kinders pla”. Juffrou het met ŉ glimlag bevestig dat Zander se opsomming korrek is. Aan haar terugvoer kon ek agterkom dat sy moeite doen om die kinders as individue te leer ken.

Zander se vriend Nate en sy ma Ellen

Zander se vriendskap met Nate, die Amerikaner van San Francisco, het sommer op die eerste skooldag ontstaan. Ek het onafhanklik op dieselfde dag in Nate se ma, Ellen vasgeloop en ons het so lekker gesels, dat ek haar vir koffie genooi het. Oor koffie het ons besef dat ons loopbane baie dieselfde rigtings geloop het en ons belangstellings baie ooreenkomste het. Ons het al ŉ paar keer saam gaan stap en het ook saam met ons Duitse klasse begin.

Pampoenplaas en Halloween

Die laaste naweek van die herfs skoolvakansie het ek en Zander ŉ pampoenplaas besoek. Hy kon sy geluk nie glo toe Nate-hulle ook toevallig op dieselfde dag en tyd daar opdaag nie. Ons was verstom oor die kreatiewe pampoen-uitstallings. Met die heerlike speseryreuk van pampoensop en glühwine in die lug, kon mens pampoene vir die naderende Halloween uitkerf.

Halloween is ŉ groot geleentheid by die internasionale skool. Met die aanbreek van die laaste kwartaal, moes ons as ouers opteken vir hulpverlening met die Halloween vieringe. Die opsies het bestaan uit versierings opsit, bak vir die koekverkoping, toesig hou by die disko (hulle weergawe van ŉ sokkie) of jou kar versier en beskikbaar maak as ŉ “trick or treat” punt met ŉ kattebak vol lekkers. Met gebrekkige kennis oor die onderwerp het ek vir die koekverkoping opgeteken en sommer sjokolade oatskoekies (mishopies) gemaak en ŉ suurwurm in elkeen gedruk. Met die ingee van my koekies, het ek eers die ander Halloween kunswerke gesien! Ek beplan om volgende jaar eerder by die disko toesig hou.

Switserse engele, Stephan en Barbara

Switserse engele wat naby aan ons woon is Stephan en Barbara. Stephan werk saam met Charl en ons baie dankbaar vir ŉ bietjie later slaap as hy hom soms oplaai werk toe. Hy het al vir Charl baie nuttige wenke en raad gegee. Hy is gekwalifiseerd as ŉ mediese dokter en sy vrou ŉ verpleegster. Hulle het vir ŉ lang tyd in Jemen gewerk waar hulle vier kinders ook skoolgegaan het. Hy het kort nadat hy daar gekom het leer Arabies praat en skryf toe hy agterkom dat sy tolk aanbevelings maak, vêr verwyderd van sy diagnose.

Sy storie is nogal ŉ inspirasie as ek so met die Duits sukkel. Hulle boer met bokke hier naby op ŉ stuk grond wat hy huur. Aangesien hy nie ŉ boerdery lisensie het nie, mag hy nie ŉ stal opsit nie en het toe ŉ wa op wiele gekoop waarin hy in die nag die diere warm hou. Hy is beslis ŉ Switserse boer wat ŉ plan kan maak. Barbara was ook so dierbaar om my uit te nooi na ŉ geleentheid by hulle kerk om Adventskranse te maak asook vir koffie en Switserse kerskoek by haar huis.

Oral waar ons betrokke raak, ontmoet ons baie interessante mense. Ek het uiteindelik met my Duitse klasse begin en ons is ŉ groep van 12 studente verteenwoordigend van 12 lande. Ek sien uit daarna om die mense oor die volgende ses maande beter te leer ken.

Net tyd sal leer of die mense wat ons ontmoet in ons lewens kom vir ŉ rede, seisoen of ŉ leeftyd.

Groete

Emsia

My siening en viering van mylpaal verjaarsdae

25/11/2020 emsia.kruger

Verjaarsdag- en Kersfeesvieringe maak my senuweeagtig. Dit skep verwagtinge of jy nou aan die gee of aan die ontvang kant is. Verwagtinge verhoog die risiko hoog dat iemand agterna teleurgesteld voel. Ons huishouding gaan nooit aan die tydskrif en Pinterest prentjies van Kersetes en mylpaalverjaarsdae voldoen nie. Ek het dus lank gelede myself vrygestel van al die verwagtinge. Sommige beplande groot dae en oomblikke is ŉ uiterste teleurstelling, terwyl ander onbeplande dae, spesiale onthou-oomblikke word.

My visie vir ‘n familiekuier

Ek het tog daaraan begin dink om my vyftigste verjaarsdag in Oktober 2019 as ŉ verskoning vir ŉ lekker familiekuier te gebruik. In my geestesoog het ek al gesien hoe ons almal gesellig in die lenteweer langs die Oranjerivier kuier. In my prentjie het die kinders vrolik in die rivierwater baljaar en ons sommer net gebraai, gelag en gesels. Ek het ook my oudstes kennis gegee om 2019 se Oktober vakansie vry te hou van ander kuiergeleenthede wat dalk hulle pad mag kruis.

Het dinge nou nie anders uitgewerk nie! My vyftigste verjaarsdag is gevier op ŉ nat koue herfsdag in Zürich, in plaas van ŉ sonnige lentedag om ŉ braaivleisvuur langs die Oranjerivier. In stede van my gesin en familie ŉ hele naweek saam met my, is dit net ek en Zander in Zürich wat geweet het ek verjaar. Charl se konferensie in Suid Afrika het op presies dieselfde week as my verjaarsdag plaasgevind.

Gewone kuiers is ook vieringe

Gelukkig het ek vroeg in die proses my siening oor die mylpaalverjaarsdag verander. In my eie gemoed was al my laaste koffies, etes of kuiers met hartsmense vir my die viering van my vyftigste. Ek het die gesels en saamwees gesien as my geskenk. In die mooi Kaap het ek sommer ŉ hele paar vieringe saam met vriende elke week gehad. In my geboorteplek, die Kalahari tussen die groot ou Kameeldoringbome en rooi sand, het ek verjaarsdag saam met my familie gehou. Saam met Jacques en Candice het ons die Vrystaatse koue in Parys verdryf met lekker kerriekos en ŉ glas Shiraz.

Ons Franse besoek

Charl, Zander en ek het die naweek voor my vyftigste verjaarsdag in Parys Frankryk gaan rondloop en in verwondering gestaan oor geboue wat baie stories vertel van tye lank voor ons op hierdie aarde geloop het. Ons het oor die Franse Revolusie gesels en hoe baie bloed gevloei het op dieselfde grond as waar ons ŉ broodjie in vrede kon sit en eet. Ons het vir Zander Disney Parys toe gevat ter viering van sy verjaarsdag in September. Toe ons die aand heel sensories oorlaai in die bed lê, kon ons lag oor ons lywe van vyftig jaar wat pyn van tuimeltreine deur Star War sterrestelsels ry!

Op die dag van my verjaarsdag het ek en Zander tuis gebly, sodat ek sonder onderbrekings met almal in Suid Afrika kon gesels. Ek het elke oproep en boodskap as ŉ geskenk gesien, want mense het tyd vir my gemaak.

Die afstand laat mens opnuut besef hoe kosbaar fisiese saamwees is. Op hierdie vyftigste verjaarsdag herinner ek myself weer daaraan dat ons elke dag wat ons leef moet vier; elke oomblik wat ons saam met hartsmense kuier as ŉ geskenk moet sien; en onsself moet vrystel van al die tydskrif of sosiale media verwagtinge van spesiale dae.

Groete

Emsia